Kategori arşivi: Şiir

Bir garip başım var şu dünyada, Onu da eğmem asla kula. Göğsümde çarpan ürkek kuşa, Huzur arıyorum, huzur arıyorum. Durunca hep doğrunun arkasında, Vurdular enayi damgasını alnıma. Bu utançla! bir kapıda, Huzur arıyorum, huzur arıyorum. Bilmem bir kapı açılır mı … Okumaya devam et →

Dönüşü olmayan bir yol bu, Kimisi için uzun kimisi için kısa. Her adım düşünerek atılmalı, Dikkat edilmeli engel ve çukura! Çok bekleyen var taķılmanı veya düşmeni, Hemen üstüne üşüşmeyi! Bir tekme de kendisi atıp, Halini zevkle seyretmeyi! İyi niyet kurtarmıyor … Okumaya devam et →

Bir kez evet deyip dinlesen, Belki de seveceksin beni. Bilmem, neden bu önyargı? Eritti, çöpe döndürdü bedenimi. Her gece hayalinle dalıyorum uykuya, Her sabah seninle diyorum güne merhaba. Koşup bekliyorum seni, Her gün geçtiğin sokağın köşe başında. Tek beklentim, Bir … Okumaya devam et →

Ne kadar da saçma geliyor değil mi? Anlattığımda dinlediklerin. Bu mu! Diyorsun kendi kendine, İçine dert ettiklerin. Bunlar dostum içimi kemirenler, Ne yapsam ne etsem akĺımdan gitmeyenler. Anlamanı beklemiyorum senden, Sadece dinlemen yeter. Anlaman için yaşaman gerek, Yaşayıp hissetmen gerek. … Okumaya devam et →

Seni herşeyden çok sevdim, He gün yollarını gözledim. Vardı tek bir hayalim, Yüreğinde olsun küçük bir evim. Platonik aşktı benimkisi, Senin duygularını soramadım ki! Çekindim hep söylemekten, Sakladım hep bir sır gibi. Belkilerle yaşadım ömür boyunca, Kafamda hep soru işaretleri. … Okumaya devam et →

Maziyi hatırlayıp da yaşarınca gözlerin, Pişmanlıklar ile çarpınca yüreğin, Eski günler hatırına, Yak bir sigara da benim için. Şimdi sen nerdesin ben nerde, Oysa nasıl da bağlıydık birbirimize. O güzel günleri düşleyip de, İç bir kadeh de benim için. Kader … Okumaya devam et →

Bak ne hale getirdin beni, Ben artık eski ben değilim. Elbet benim de bir duyan var sesimi! Ahımın ateşi yakacak seni. Yeter artık ettiğin eza, Ne derdin varsa söyle bana. Sen için için gülüyorsun ama! Ahımın ateşi yakacak seni. Hep … Okumaya devam et →

Kokladığım ilk ve son gülsün, Ne yaprağın düşsün, Ne boynun bükülsün, İstemem zerren zarar görsün. Sevgimle suladım her sabah köklerini, Yapraklarını öperek uyandırdım seni. Siper ettim gövdene gövdemi, Yalnız senin için, Sen zarar görmeyesin diye sevgili. Ecir Uğur Küçüksille

Koş dedim, Gücün yettiğince, Elin erdiğince koş. Yardim et ihtiyacı olanlara. Yaz dedim, Okuyup öğrendikçe, Çalışıp ürettikçe yaz. Işık ol yarınlara Sorgula dedim, Anlatılanlar aklına yatmadıkça, Yaşadıkların kafanı kurcaladıkça sor. Örnek ol etrafına. Susma dedim, Haksızlığa uğrayan gördüğünde, Rastlarsan olur … Okumaya devam et →

İnsanlar konuşamıyor, İnsanlar anlaşamıyor. Herkes ben haklıyım deyip, Bir köşeye çekilip bekliyor. Hep karşından bekleniyor ilk hamle, Bahanede hazır hem de ne! Kimisi ben haklıyım diyor, Kimisi de burnundan kıl aldırmıyor. Çözülmüyor sorunlar, Bir araya gelemeyince. Medenice konuşup, Kendini ifade … Okumaya devam et →