Leyla’yı bulmak için çıktım yollara,
Sevdayı arayan bir aşığım ben.
Mecnun misali katlanırım her zorluğa,
Sevdayı arayan bir aşığım ben.
Razıyım dağlar, tepeler aşmaya,
Şu kainatta kaybolmaya,
Enginlerden geçip, onu bulmaya.
Sevdayı arayan bir aşığım ben.
Bir gonca gül olsan gülizarda,
Bir kum tanesi olsan sahrada.
Rahat yok bana,
Seni bulmadan bu dünyada.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Seven sevmiş sana ne dedi,
Arı her çiçeğe konar mı dedim?
Ama onlar mutlu dedi,
Mutluluk, çiçeğin dikeni batana kadar dedim.
Ecir Uğur Küçüksille
İnsanoğlu ne kadar ilginçtir! Küçükken büyümek, büyüdüğünde küçülmek ister. Sanır ki, büyüdüğünde herşey toz pembe olacak. Herşeyin farkına vardığında, çok geçtir geri dönmek için. Anlar ki , büyüdükçe düşünceler büyür, hayaller büyür, stresler büyür, sorumluklar büyür, dertler büyür…
Gecem yok, gündüzüm yok,
Her an aklımda sen varsın sevdiğim.
Hasretin bağrımda saplı bir ok,
Dön de bitsin bu ayrılık gayri meleğim.
Çekmeyen bilmez ayrılık acısını,
Sevdalının yüreğine verdiği sancıyı.
Kanadı kırık kuşlar gibiyim,
Dön de bitsin bu ayrılık gayri meleğim.
Dön ki gülsün yüzüm,
Dön ki belli olsun gecem, gündüzüm.
Sevgine muhtacım, açım, susuzum,
Ne olur dön, üzme beni iki gözüm.
Ecir Uğur Küçüksille
Dil yalan söylese de,
Gözler saklamaz gerçeği.
Dilin sözü göze geçmez,
Biliyorsun değil mi?
Dilinle zehirlediğin gönülleri,
Sözünle kırdığın kalpleri,
Yok saydığın, soldurduğun hevesleri,
Biliyorsun değil mi?
Sızlamıyor yüreğin,
Gerginlikten besleniyor kalbin,
Soluk yüzler sevincin,
Biliyorsun değil mi?
Bir gün tanıyacak herkes seni,
Öğrenecek gerçekleri.
Saklanacak yer arayacaksın,
Biliyorsun değil mi?
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Yanıbaşımdasın ama,
Gözlerin git der gibi bakıyor bana.
Mutlu olacaksan çekinme söyle,
Gem vurma içindeki duygulara.
Kalbim paramparça olacak belki,
Yüzüm gülmeyecek bir daha.
Senin saadetin bana yeter,
Ben yapayalnız kalsam da.
Seversin yeniden birini deyip avutma beni,
Ben, ilk senle aşka yelken açtım,
İlk seni sevdim,
Sensizliği değil, bir ömür boyu seni hayal ettim,
Nasıl unutabilirim ki?
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Büyüdükçe küçülmeli insan,
Davranışlarıyla örnek olmalı.
Gururlanmamalı olduğu noktadan,
Nereden geldiğini unutmamalı.
Diline vurmamalı elde ettikleri,
İnsanları kendisinden uzaklaştırmamalı.
Hep ben dememeli,
Herkese saygılı olmalı.
Dinlemeli kendisini eleştirenleri,
Yanında tutmamalı dalkavukları.
Zaman geçerken bir su gibi,
Kaybetmemeli kazandıklarını.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Ne çok övülen,
Ne çok kendini öven.
Sadece haddini bilen,
Bir insan olmalı bu dünyada.
Ne kimseye kösteklik eden,
Ne kimseden destek isteyen.
Allah’a güvenip kendi kendine yeten,
Bir insan olmalı bu dünyada.
Ne hayata küsen,
Ne hayata küstüren,
Etrafına neşe veren,
Bir insan olmalı bu dünyada.
Ne bir eksik,
Ne bir fazla.
Nasip etmesin Allah’ım
Haketmediğini bu dünyada.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Bugün bir kez daha anladım,
Çileli yılların ardından koşarken ne kadar yorulduğumu.
Boş hayaller peşine düşerek,
Yapmam gereken bir çok şeyi unuttuğumu.
Gençlik hevesiydi belki de hepsi,
O an ulaşılması gereken hedeflerdi,
Kimisi gerçekleşti, kimisi gerçekleşmedi,
Bir bahar yeli gibi geldi geçti.
Şimdi;
Saçlarımda aklar,
Gözlerimde yaşlar.
Hala yüreğimi dağlar,
Beni benden alan,
Yıllar, yıllar, yıllar.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Kapıyı kapatırken dikkatli ol,
O kapıya dönebileceğini unutma.
İyi düşün, özgür ol,
Sonra kafanı duvarlara vurma.
Güvenme sana verilen sözlere,
Başkalarının aklıyla hareket etme.
Gün gelir, güvendiğin dağlara kar yağar,
Ortada kalıverirsin yapayalnız öylece.
Hep kendin ol, girme kimsenin etkisine,
Emeğinle gel bulunduğun mevkiye.
Olur da düşersen bir zalimin eline,
Ömrün boyunca başının etini yer,
Seni ben oraya getirdim diye.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE