Gözlerin gözlerimden apar topar kaçarken,
Dudaklarından ismim düşmüyormuş meğer.
Ben acaba diye içim içimi yerken,
Sendeki bu naz beni derbeder eder.

Nedir bu eda anlamıyorum,
Sevdiğini söylemek bu kadar zor mu?
Şu üç günlük dünyada yarını bilmezken,
Sevdayı yüreğine hapsetmek olur mu?

Bırak çağlasın dilinden o iki kelime,
Dağıt bulutları güneş doğsun gönlüme.
Vuslatı hasrete tercih etme,
Şu mecnuna saadeti çok görme.

Ecir Uğur Küçüksille

Gundüz geceyi kovalıyor,
Gece gündüzü sanki,
Yakalamak ne mümkün!
Sen anlamaya çalışırken,
Ömürden geçip gidiyor koca bir gün!
Gençlikte kıymet vermiyorsun zamana,
Yaş aldıkça anlam yüklüyorsun her dakikana!
Keşkeler sarıyor hayatını,
Birikiyor keşkeler ve dönüşüyor,
Dakikalar günlere, günler aylara, aylar yıllara.
İhmal ettiklerinle bir an geçirmek istiyorsun,
Ya göçüp gitmiş oluyorlar bu dünyadan,
Ya da onlar seni istemiyor!
Yapayım istiyorsun ertelediklerini,
Ya gücün yetmiyor,
Ya da sağlığın müsaade etmiyor!
En acısı da bazen, bunları düşünmeye ömrün yetmiyor!
Kimi ahir zaman diyor buna,
Kimi zaman hızlı geçiyor.
Kim ne derse desin ömür bu,
Bir çırpıda yaşanıp bitiyor!

Ecir Uğur Küçüksille

Ömrümün hazanında sana rastladım,
Kalbim adeta çırpındı durduramadım,
Gönlüme olmaz dedim, neler anlattım,
Bir türlü aklımdan çıkaramadım.

Ben sevda dedim, eller hep hayal,
Bırak dediler o bir bahar,
Cefa olur sana, olmaz yar,
Ne yaptım ne ettimse unutamadım.

Bir yanım söyle diyor, bir yanım söyleme,
Bırak kalsın kalbinin derinlerinde.
Bir ikilem içinde yaşıyorum böyle,
Kendimi kaybettim bulamıyorum.

Ecir Uğur Küçüksille

Tomurcuk bir çiçektim,
Açamadan kopardılar beni!
Bilmem neden yaptılar,
Belki de istemediler,
Birkaç yüzü tebessüm ettirmemi!

Hep böyle mi bu insanlar?
Her zaman acımasızlar mı?
Hiç açamayacak mı ümit veren çiçekler?
Hoyratça kopartılacaklar mı?

Hem farklılıklar güzelleştirir diyorlar,
Hem istedikleri çiçekleri büyütüyorlar!
Bütün çiçekler açsa özgürce,
Her yer rengarenk olsa olmaz mı!

Ecir Uğur Küçüksille