Önce gülümsedi,
Sonra “Belki bir gün dedi!”.
Derin derin baktım gözlerine,
Sonsuza kadar bekleyeceğim dedim, gerekirse.
Söz vermiştim bir kere,
Her bahar çaldım kapısını,
Sessizce baktım gözlerine,
Ve o hep aynı cümleyi söyledi,
“Belki bir gün”.
Bu sene yine gittim baharda,
Bu sefer kapıyı o açmadı!
Yıkıldım, başımı öne eğdim ve ayrıldım oradan.
O zaman anladım!
Söylediği cümlelerle,
O imkansızlığı ifade etmek istemişti,
Bense ümidi anlamıştım!
Ama hayat hep böyle değil miydi?
Her cümle herkes için,
Aynı anlamı ifade etmiyordu…

Ecir Uğur Küçüksille

Çok yorgunum Matilda,
Ben böyle hayal etmemiştim!
Çabuk yaş almalıydım,
Sorumluluklarım azalacaktı büyüyünce.
Kimseye hesap vermek zorunda olmayacaktım!
Hepsi oldu şimdi,
Bakıyorum da sorumluluklarım artmış,
Hesap vermem gereken kişiler çoğalmış!
Ve Matilda anlıyorum,
Azalmayacak hep artacak bu yorgunluklar,
Farklı şekillere bürünüp…

Ecir Uğur Küçüksille

Kişilere; makamlarına veya isimlerinin önündeki ünvanlarına göre değil, insanlıklarına veya bilgilerine göre saygı gösterin.

Makam ve ünvan geçicidir fakat insanlık ve bilgi kalıcıdır.

Ecir Uğur Küçüksille

Dağın zirvesinde artık refah! Ulaşmak çok zor,
Olan zaten orda, olmayan hayal bile edemiyor!
Lafügüzaf dağıtılan bütün ümitler,
Arkası bomboş, birer birer yıkılıyor,
Rahat ve huzur, yakın gelecekte ufukta görünmüyor.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne garip sözdür, “Ben Demiştim!”.
Sen söylediğinde, haklı olduğunu,
Sana söylenildiğinde, yanıldığını gösterir.

Ecir Uğur Küçüksille