Ne ümitlerle seçtim bu mesleği,
Hedefim geleceği yetiştirmekti.
Bu uğurda harcadım emekleri,
Bir çırpıda bitirdim dört seneyi.

İlk gün yıkıldı bütün hayallerim,
Meğer, boşaymış bütün emeklerim.
Dünyam yıkıldı, bakakaldım,
Ne haldeymiş gördüm mesleğim.

Kalmamış mesleğimin saygınlığı,
Vermez olmuşum hiçbir kararı,.
Olmuşum bal yapamayan bir arı,
Hatırlanır olmuşum sadece 24 Kasım’ları.

Ağızlarda bir öğrenci odaklı eğitim,
Olmuş öğrenciler okulların kralı.
İnisiyatif alamaz olmuş benim öğretmenim,
Kalmamış işinin ne tuzu ne de tadı.

Öğretmen olmak için gerekmezmiş,
Ne mesleki bilgi, ne de bu işin okulunu okumak.
Biraz pedagoji, biraz da matematik, tarih,
Bu işi yapmak için yetermiş.

Sen üzülme öğretmenim,
Bir gün anlayacak bu ülke senin değerini.
Ülkenin ileri gitmesi için,
Öğretmenlere değer verilmesi gerektiğini.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bu haykırışlar, bu yakarışlar sana,
Zalimsin, duymuyorsun neyleyim.
Yıllardır içimde ne fırtınalar kopuyor,
Zalimsin, görmüyorsun neyleyim.

Bir kez oturup dinlesen beni,
Anlatacağım sana gerçekleri.
Ama, korkuyorsun gerçeklerden,
Zalimsin, dinlemezsin neyleyim.

Senin için kolay terketmek,
Arkanda kalanları seyretmek,
Sevgide, aşkta sadece kendini düşünmek.
Zalimler hep böyle derler neyleyim.

Ecir Uğur Küçüksille

Bir cümlede anlatılabilecek olayı,
Onlarca cümlede anlatır kadınlar.
Derdini anlatmaktan korkarsın,
Sabır sınırlarını zorlar kadınlar.

Bir söylersin bin işitirsin,
Her zaman haklıdır kadınlar.
Haksız olsalar bile ezilirsin,
Her zaman üste çıkar kadınlar.

Hiç ihtiyaçları bitmez,
Mağazalardan çıkmaz kadınlar.
İhtiyaçları olmasa bile,
Stres atmak için para harcar kadınlar.

Her zaman ilgi onlarda olmalıdır,
İlgi olmazsa hep şikayet eder kadınlar.
Zaman zaman hediye mutlaka alınmalıdır,
Hele tek taşa hiç dayanamaz kadınlar.

Her kıyafete göre ayakkabı,
Her kıyafete göre çanta.
Morali bozuldu mu ,
Bulur çözümü saçları yaptırmada.
Asırlardır kimse çözememiş,
Çözümü sadece kadınlarda.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Hep merak eder de insanoğlu kıyamet vaktini,
Hiç düşünmez, daha yakın olan kendi kıyametini.
Umarsızca koşar arzularının peşinden,
Farkeder ki gelmiş veda vakti.

Bir bakar şöyle elindekilere,
Para , mal, mülk gani.
Sonra ömür muhasebesi yapar, eyvah der,
Ama iş işten geçmiştir,
Çoktan gelmiştir veda vakti.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Aramızdan ayrıldığın gün dün gibi,
En son bir battaniye içinde gördüm seni,
Hala aklımda unutamam o geceyi,
Üzerinden tam yirmi yedi yıl geçti.

Zamanla alışılır derler gidenlerin yokluğuna,
Ben yokluğuna alışamadım baba.
Hep güler yüzüm unuttu sanırlar ama,
Yalnızken anarım seni göz yaşlarıyla.

Uzun zamandır arayıp sormuyorsun,
Gözlüyorum seni rüyalarımda.
Bir haber ver ne haldesin,
İnan seni çok özledim baba.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE