Dizilmiş koltuklar sıra sıra,
Kimisi yukarıda, kimisi aşağıda.
Hevesli insanlar bekliyorlar,
Diyorlar, keşke benim olsa!
Bekleyenler çeşit çeşit..
Kimiler diyor, eğitimim tam,
Ben olmalıyım orada.
Kimileriyse, hiçbir şeyi umursamıyor,
Gözleri ışıl ışıl, dilleri bir karış dışarıda!
Ara sıra sekse de,
Liyakat hep son sırada!
Koltuklar bile isyanda!
Hal böyle olunca da,
Ne hizmet bekle bu koltuklardan!
Ne de ülkeye bir katkı ara!
Ecir Uğur Küçüksille
Seninle çarpıyor yüreğimin her zerresi,
Seni soluyor,
Seni kokluyorum her nefeste.
Çok değil beklentim…
Biraz sevgi istiyorum sadece,
Bir tebessüm,
Gönül alan birkaç kelime…
Ama olmadı,
Olmuyor,
Olmayacak…
Sevgi fakiriyim,
Ümide bile yer yok!
Feleğin sillesini yemekten,
Perişanım bu alemde.
Ecir Uğur Küçüksille
Evinizin en güzel odasını misafirler için ayırırsınız, belki kendinizin bile arada sırada yiyebildiği yiyecekleri misafirleriniz için hazırlarsınız… Kısaca hep misafirleri önceler, kendinizden vazgeçersiniz. Oysa, malum sonun ne zaman geleceği belli olmayan dünyada EN ÖNEMLİ MİSAFİR SİZSİNİZ. Kendinizden hiçbir zaman vazgeçmeyin ve şu kısacık hayatı misafir gibi yaşayın.
Ecir Uğur Küçüksille
Bağlanıyoruz her şeye takım tutarcasına,
Duyguya, düşünceye, insana…
Tahammülümüz yok onlardan başkasına!
Gözlerimiz kör oluyor,
Dilimiz söylemiyor,
Beynimiz duruyor…
Menfaat bir çoğunun sebebi,
Sorsan, kimse kabullenmiyor bu gerçeği!
Kimi yalan diyor,
Kimi sinirlenip bağırıyor,
Kimi deliliğe vuruyor…
Hayat devam ediyor,
Değişen hiçbir şey olmuyor!
Ecir Uğur Küçüksille
Bir deniz kenarında,
Güneş gözlerini kapadı kapayacak,
Hava alaca,
Yıldızlar kıpır kıpır, görünmek için sırada.
Atıyorum sandalyemi kumsala,
Seni düşünüyorum,
Göz yaşlarım karışıyor,
Usulca sahile vuran dalgalara.
Burnumda tütüyorsun,
Hafif hafif esen meltem,
Sanki ismini fısıldıyor kulaklarıma.
Mehtap gölgeni çiziyor sanki,
Yakamozlar can veriyor ona.
Özlemini de katınca bunlara,
Dalıp gidiyorum uzaklara.
Ecir Uğur Küçüksille