Siz sıcacık evinizde oturun!
Bir kova kömüre muhtaç olanlar var.
Siz sofralarınızdan şikayet edin,
Bir somun ekmeğe muhtaç olanlar var.

Herkes ben ne yapabilirim diyor,
Bir kenara çekilip seyrediyor.
Lafta müslümanım diyor ama,
Uygulamaya gelince çark ediyor!

Her ay toplansa bir paket sigara,
Ya da kahve parası.
Sarsılmaz olanın evi barkı!
Olmaz deme, kimseye fayda,
Çok derde deva olur, alırsın hayır duası.

Ecir Uğur Küçüksille

Umut pazarı olmuş koca dünya,
Olmayan ümitler tezgahlarda!
O kadar acımasız ki satıcılar,
Vicdan kalmamış, yürekleri kapkara.

Öyle ümitler satılıyor ki tezgahlarda!
Koşuyor insanlar ufacık bir ihtimal uğruna.
Karşılığında istenen fedakarlık, para!
Duyunca inanamıyor kimse kulaklarına.

Herkes eleştiriyor da bu pazarı,
Düzen böyle olunca!
İşi düşenin hep ilk durağı,
Hiç boş kalmıyor umut pazarları.

Ecir Uğur Küçüksille

Arkamdan konuşup, iftira atanlar,
Başkalarını doldurup, üzerime salanlar,
Her yaşanan olaydan beni sorumlu tutanlar,
Hepsi düşünmekten aciz zavallılar.

Ecir Uğur Küçüksille

Ölümün soğuk nefesini hissettin mi hiç?
Boğazında kelimeler düğümlendi mi hiç?
Yarınından endişe edip ağladın mı hiç?
Bunları yaşamadıysan, beni yargılayamazsın!

Bundan sonra böyleyim ben,
Söylüyorum içime dert etmeden,
Beğenmeyen çekip gitsin çevremden,
Yeterince zalimi çok taşıdım bilmeden.

Ecir Uğur Küçüksille