Ne kadar da bağlısın,
Şana, şöhrete,
Mala, mülke, paraya!
Kimse seni hatırlamayacak,
Çok değil, iki üç nesil sonra!
Ne adın anılacak,
Ne de hayatını adadığın varlığın.
Sanki, hiç gelmemiş gibi olacaksın dünyaya!
Ta ki, bir gün tesadüfen,
Gözü takılacak bir ziyaretçinin mezar taşına!
Bakıp, bir Fatiha gönderecek ruhuna,
O da gönlünden koparsa!
Koca bir ömür dediğin,
Uğruna kalpler kırıp, hırs ettiğin,
Hepsi bu aslında!

Ecir Uğur Küçüksille

Neler söylüyor insanlar neler,
Sen onlar için çırpınsan da!
Neler düşünüyor insanlar neler,
Kendinden vazgeçip onlara koşsan da!

Boş zamanlarını onlara ayırmalısın!
Hep onlara pervane olmalısın!
Nefes alıp vermek kadar kısa ömrünü,
Onları mutlu etmek için yaşamalısın!

Asırlardır bu durum hüküm sürer,
Herkes konuşur şikayet eder,
Ve şu soruyla insanlık ses keser!
Aman elalem ne der?

Ecir Uğur Küçüksille

Yar diye sevdim seni,
Yara oldun, kanıyorsun kalbimde!
Huzur diye uzandım tuttum elini,
Hüzün oldun, damla damla yağıyorsun ömrüme!

Canım acıyor, ürkek hislerim,
Yağmur yüklü bulut, gözlerim,
Hayata küskün mahsun yüreğim,
Ve her şeyden öte,
Aşka inancımı sende kaybettim.

Ecir Uğur Küçüksille

Şerefsizler şereflilere tercih edildikçe,
Para insanlıktan önce geldikçe,
Haram helali alt ettikçe,
Nasıl umutla bakılır yarınlara?

Bir kereden bir şey olmaz dedikçe,
Dini duygular istismar edildikçe,
Araştırıp, okuyup öğrenmedikçe,
Nasıl umutla bakılır yarınlara?

Dürüstlük enayilik addedildikçe,
Sevgi nefreti yenmedikçe,
Farklı düşünenler düşman görüldükçe,
Nasıl umutla bakılır yarınlara?

Herkes diyor ümidini kesme,
Bir gün düzelecek elbette.
Ümitvar olmak istiyorum ama,
Bir ışık varsa gösterin nerede?

Ecir Uğur Küçüksille