Ya yanımda kal benimle ol,
Ya da bana ket vurma.
Gidecek çok yolum,
Ulaşacak çok hedefim var.
Yalnız kalınca başaramam,
Hevesim kırılır sanma.
Dönüp bakmam arkama,
Zorluklar beni kamçılar.
Susuyorsam edebimden,
Korkuyorum sanma.
Sana da yandaşlarına da,
Verecek çok cevabım var.
Ecir Uğur Küçüksille
Gün geceye dönmeden,
Gözlerim nemlenmeden,
Sevdaya yüreğim küsmeden gel,
Beni aşksız bırakma.
Hayallerim solmadan,
Dert üstüne dert koymadan,
Hayatım harap olmadan gel,
Beni sensiz bırakma.
Baharım kış olmadan,
Saçlarım aklarla dolmadan,
Bu dünyadan ayrılmadan gel,
Gülcemalinden mahrum bırakma.
Ecir Uğur Küçüksille
Torpilin ülkemdeki diğer ismi,
Herkesin ulaşmaya çalıştığı kişi.
Sen yıllarca uğraşırsın ama,
O bir telefonla çözer bütün işi!
İşe sokma, işi hızlandırma, ihale,
Hepsi bakar dayıların bir sözüne.
İnsanlar bu durumu görür,
Önce kızarlar ama,
Koşarlar onlara işleri düşünce.
Hep vardırlar da hayatın içinde,
Söz etmez onlardan kimse.
Herkes hakkıyla elde etmiştir!
Ne dayısı canım aman sende!
Ecir Uğur Küçüksille
Özlem yüreğimi paramparça etmişken,
Vuslat hasretiyle yanıp kavrulurken,
Posta kutumda bir mektup gördüm,
Bir ümit koşup aldım hemen.
Okudum tümünü bir nefeste,
Kah ağladım kah güldüm yeri geldiğinde.
Hele yazdığın o son cümle,
Beni bende aldı gördüğümde.
Geliyorum diyorsun ayın on beşinde,
Bileti aldım bineceğim gece on ikide,
Bekle beni 6 numaralı peronda AŞTİ’de,
Öpücük kondurmuşsun sonuna bir de!
Bundan büyük müjde mi olur!
Seven gönül yerinde nasıl durur!
Seni beklerken geçen her an,
Hafta olur, ay olur, yıl olur.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne şarkılar güzel eskisi kadar,
Ne de ben eski benim.
Şakaklarıma karlar düştü,
Ümidin hüzne dönüştüğü yerdeyim.
Ömrümün hazanındayım,
Güvendiğim yapraklar bir bir düşüyor.
Kışa hazırlıksız yakalanmamalıyım,
Yaşayabileceklerim beni ürkütüyor.
Ne bahara ne yaza özlemim var,
Yaşandı ve bitti artık.
Sadece sevgiye ihtiyacım var,
Ömür bitti tükendi artık.
Ecir Uğur Küçüksille
Mutlu edebilmek için herkesi,
Heba oldu bir ömür.
Ne ben mutlu olabildim,
Ne de herkesi mutlu edebildim.
İyilik olsun diye yaptıklarım,
Görevim oluverdi zamanla.
Sağım, solum, her yanım,
Bana da diyenlerle doldu bir anda.
Bir zaman geldi yoruldum,
Herkesin anlamsız isteklerinden.
Benden bu kadar dedim.
Duydum en ağır sözleri!
Hep yardım ettiklerimden.
Ne saygısızlığım kaldı!
Ne kendini beğenmişliğim!
Ne de çok bilmişliğim!
Koskoca ömrümden geriye kalan,
Pişmanlıklar ve küskünlüklerim.
Ecir Uğur Küçüksille