Sakın ağlama,
Dayanamam akan göz yaşlarına,
Belki dışarıya belli etmem ama,
İçime akıttığım göz yaşları,
Yüreğimi eder paramparça.
Sakın ağlama,
İçimden bir şeyler kopar,
Sesini her duyduğumda.
Belki umursamaz görünürüm ama,
Yufka gibi bir yürek çarpar,
Bu kocaman bedenin bağrında.
Sakın ağlama,
En zayıf yanımsın bu hayatta,
Sakın ağlama,
Yüce Allah’ın emanetisin bana bu dünyada.
Ecir Uğur Küçüksille
Yurdum dolu fakir fukara,
Hepsi muhtaç paraya pula,
Bazen bulamaz da bir kaşık çorba,
Arından vuramaz durumunu dışarıya.
Onlar bulamazken beş kuruş para,
Bazıları götürürler malı hamuduyla.
Sonra da utanmadan gezerler,
Sağa sola cakas ata ata.
Keşke onların da olsa,
Küçük bir ayakkabı kutusu.
Bir ömür boyu eksilmez,
Evlerinden yemek kokusu.
Ecir Uğur Küçüksille
Çok konuşana bakıp aldanma,
Çok laf yalansız olmazmış.
Çok konuşanın bulunduğu ortamda fazla durma,
Burnu pislikten hiç kurtulmazmış.
Onun sözleri kulağa hep hoş gelir de,
Lafla peynir ekmek gemisi yürümez derler.
İnsanın iyisi de güzeli de,
Sözünün eridir eri derler.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Yazık, küçülüyor insanlar egoları büyüdükçe,
Kendilerini farklı yerlerde görmek istedikçe.
Aslında büyüyor karşılarında küçük gördükleri,
Her ne kadar onlar istemese de.
Ecir Uğur Küçüksille
Yazık dedim, neye dedi?
Yapma dedim, ne olur ki dedi?
Kaybediyorsun dedim, neyi dedi?
Kişiliğini çoktan kaybetmişti.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE