Ayrılalı uzun yıllar geçti,
Yerine kimseleri koyamadım.
Bende kalan tek resmini,
Başucumdan bir an olsun ayıramadım.

Kısarak baktığın gözlerini,
Dudaklarına kondurduğun gülümsemeyi,
Ve yanaklarında beliriveren gamzeni,
Rüyalarımdan hiç çıkaramadım.

Nereye baksam sen,
Nereye gitsem sen.
O gitti dönmeyecek diye,
Deli gönlüme anlatamadım.

Ecir Uğur Küçüksille

Hep güneşi aradım yıllarca,
Yıldızları gösterdiler, dönüp bakmadım!
İdealimdi ulaşmak ona,
Neler söylediler umursamadım!

Şimdi ne yıldızlar var elimde,
Ne de ulaşabildim güneşe!
Başımı ellerimin arasına aldım,
Düşünüp, ah çekiyorum maziye!

Ecir Uğur Küçüksille

Sen güldün ben ağladım,
Her gün karalar bağladım.
Neden diye sordular da,
Utandım kimselere anlatamadım.

Aslında hiç sevmediğini,
Beni elinde oyuncak ettiğini,
Sonra da terkedip gittiğini,
Utandım kimselere anlatamadım.

İnanmadım söylediklerinde,
Kıskanıyorlar dedim içimden bir de!
Şimdi gidip haklısınız diye,
Utandım kimselere anlatamadım.

Sen mecnunsun ben derbeder,
Bilmem bir ömür böyle nasıl geçer?
Gözlerimde kalmadı artık fer,
Utandım kimselere anlatamadım.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne eğilir ne bükülür,
Ne de geri döndürülür.
Sohbetlere meze olur,
Ardından gözyaşı dökülür.

Hoyratça harcanır gençlikte,
Hatırlanır yaş gelince elliye!
Pişmanlıklar sıralanır zihinde,
Hüzün dolar düşündükçe kalplere.

Bilinir de değişmez asırlardır,
İnsanlar yapar, unutulur sanır!
Zaman derler onun adına,
Ne unutur, ne de yanına bırakır!

Ecir Uğur Küçüksille

Ağlamak mı zor gülmek mi?
Yoksa her ikiside mi?
Duygularını ifade edebilmek,
Hissettiğinde olduğu gibi.

Şen kahkahalar atabilmek,
Ya da ağlayabilmek hıçkıra hıçkıra.
Hiç kimseyi umursamadan,
Haykırabilmek sonsuzluğa.

Bir kere geliyorsun dünyaya,
O demiş bu demiş takma kafana.
En önemli sensin bu hayatta,
Gül, ağla, gönlünce yaşa.

Ecir Uğur Küçüksille