Ne gökteyim ne yerde,
Düştüm çaresiz bir derde.
Sağda solda deli divane,
Geziyorum tutan yok elimden.

Kime gitsem bozuluyor çehresi,
Sanki git diyor yüz ifadesi,
Bana kalıyor sessizce terketmesi,
Geziyorum tutan yok elimden.

Oysa istemiyorum para pul,
İstediğim biraz nasihat biraz da tatlı dil.
Anladım kalmamış derde derman gönül.
Geziyorum tutan yok elimden.

Ecir Uğur Küçüksille

Senden kalan son fotoğrafı alıp,
Nemli gözlerle maziye dalıp,
Sanki gerçekmiş gibi yüzünü okşayıp,
Çok ağladım ardından çok.

Her gün geçtiğin yola bakıp,
Her an göreceğim diye heyecanlanıp,
Hep hüsranla yatağıma uzanıp,
Çok ağladım ardından çok.

Verdiğin sözlere inanıp,
Saf duygularla sana bel bağlayıp,
Ümitlerim solunca darmadağınık,
Çok ağladım ardından çok.

Ecir Uğur Küçüksille

Neden burnun havada?
Egon tavan olmuş!
Bakmıyorsun hiç etrafına.
Sen kendini bulutlarda görüyorsun ama,
Arkandan gülüyor herkes katıla katıla!

Ne kattın insanlığa?
Kim biliyor seni dünyada?
Sahip olduğun bir ünvan,
O da geçerli belli sınırlarda!
Arkandan gülüyor herkes katıla katıla!

Ecir Uğur Küçüksille

Kalmadı hiçbir şeyin eski tadı,
Mevsimler bile değişti artık.
Ne insanlar içten ve samimi,
Ne de sokaklar çocuk sesleriyle dolu ve güvenli.

Herkes kuşkuyla bakıyor birbirine,
Acaba sorusu hep zihinlerde.
Paylaşmak enayilikle eşdeğer artık,
Açlık ve sefalet her yerde.

Düşene bir kere daha vurmak,
Gücün yanında durmak adamlık oldu.
Doğruluk, dürüstlük, merhamet,
Yok oldu gitti, zül oldu.

Ecir Uğur Küçüksille

Eğilme! Dik dur,
Herkes seni böyle bilsin.
Her devrin adamı olma,
Bırak alın terin seni yükseltsin.

Ecir Uğur Küçüksille