İnsanlar konuşamıyor,
İnsanlar anlaşamıyor.
Herkes ben haklıyım deyip,
Bir köşeye çekilip bekliyor.
Hep karşından bekleniyor ilk hamle,
Bahanede hazır hem de ne!
Kimisi ben haklıyım diyor,
Kimisi de burnundan kıl aldırmıyor.
Çözülmüyor sorunlar,
Bir araya gelemeyince.
Medenice konuşup,
Kendini ifade edemeyince.
Ecir Uğur Küçüksille
Ben yaşlı koca çınar,
Sen toprakta yeni filizlenmiş bir dal.
Ben köklerimi atmışım derinlere,
Sen alışmaya çalışıyorsun olduğun yere.
Bakıyorum gözün hep yukarılarda!
Oysa köklerin çok zayıf daha.
Bakmazsan yükselirken aşağıya,
Ters yüz olursun ilk zorlukta.
Hiç kulak asmıyorsun uyarılarıma!
Gencim diyorsun, uyamamışsın sen zamana.
Gençlikte kavak yelleri eser de kafanda,
Bir avuç pişmanlık kalır ellerin arasında.
Ecir Uğur Küçüksille
Yol uzun engel çok,
Bilemezsin bu çileli yolda,
Nereden gelir serseri bir ok.
Her yan hain dolu,
Hepsi pusuda bekler.
Bir kere aman desen,
Hemen yayını çeker.
Ne engeller azalır,
Ne hainler biter.
Sen tetikte ol daima!
Zorlukla elde edilen,
Kalıcı yer eder.
Ecir Uğur Küçüksille
Evdeki en zayıf halka,
Hep ona yüklenilir, o kalır darda.
Olay olur, sussa da konuşsa da,
Hatırlanır genellikle zor zamanlarda!
Ecir Uğur Küçüksille
Toplum olarak ne hale geldik biz?
Merhamet duygumuzu yitirdik, benciliz!
Sessiz, masum hayvanlara bunu yapanlar,
İnsanlara neler yaparlar düşünebilir misiniz?
Garibe, ezilmişe acımıyoruz,
Düşene hemen bir tekme atıyoruz.
Bilmem farkında mısınız ama,
Toplum olarak dibe batıyoruz.
Ecir Uğur Küçüksille
Güzel ülkemde çoğaldı uzman ve hoca!
Bir de ağzı laf yapıyorsa her gün medyada.
Konuşuyorlar maşallah her konuda!
Canım halkım sorgulamıyor,
İnanıyor hemen onlara.
Geldik yirmibirinci yüzyıla,
Düşümeden inanıyoruz her anlatılana.
Söylenenler yanlış çıkınca,
Hemen sorumluluğu atarız anlatana.
Oysa elimizin altında doğru da yanlış da,
Çözüm sadece birkaç tuşa basmakta.
Ben hangisi doğru bilemem diyorlar,
Keşke insanlar Allah’ın verdiği aklı biraz kullansa!
Ecir Uğur Küçüksille
Seninle ilk tanıştığımdan beri,
İsmin kurduğum her cümlede.
Kör kütük aşıksın diyorlar,
Bilmem nasıl geldim bu hale.
Deniz gözlerini her gördüğümde,
Kaybolup gidiyorum enginlerinde.
Serseri bir tekne gibi savruluyorum,
Bilmem nerdeyim, son durağım nerde.
Gerçek mi rüya mı bilemedim,
Kendime bir türlü gelmedim.
Tek gerçek var şu an hayatımda,
Sen benim sevdiğimsin.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne telefonlarıma çıkıyorsun,
Ne haber gönderiyorsun.
Senin için çarpan bu kalbi,
İnan hiç düşünmüyorsun.
Ne ümidvar sözcükler duymak,
Ne de büyük bir tevazu.
Senden tek isteğim,
Gönül pınarından bir yudum su.
Kalbimdeki çorak toprağı canlandırmak için,
Hayat ağacının bir dalından tutabilmek için,
Hayalinle de olsa yastığa başımı koyabilmek için,
Gönül pınarından bir yudum su vermelisin.
Ecir Uğur Küçüksille
Çoğalıyor etrafta kendini bilmezler,
Bulunduğu yeri hak etmeyenler.
Kendilerini dev aynasında görüp,
Zavallı konumuna düşenler.
Biliyorum sanıyorlar her konuyu,
Konuşuyorlar orda burda yanlış doğru.
Herkes gülüyor da arkalarından,
Onlar sanıyorlar gittiğim yol doğru.
Yok kimsenin yanında zerre kadar değeriniz,
Sizi mutlu eden etrafınızdaki köleleriniz!
İsminiz önündeki ünvanlar olmasa,
Şu fani hayatta kocaman bir hiçsiniz.
Ecir Uğur Küçüksille