Eğer bir gün yıllar sonra,
Yine yolun düşerse İstanbul’a,
Gidersen Galata Rıhtımı’na,
Oturursan o buram buram mazi kokan banklara,
Ve dalıverirsen esen meltemin de etkisiyle aşk dolu yıllara.
Benim için de derin bir ah çek sevdiğim,
Selam söyle hatıralara.
Ecir Uğur Küçüksille
Göz yaşlarım nehir olur akar yüreğime,
Dertlerim ateş olur yanar ciğerimde.
Ahvalimi kimseye belli etmem de,
Yerim için için kendimi gün geçtikçe.
Anlat atma diyorlar içine,
Söyle düşündüğünü herkese.
Söylemek kolay, ya sonrası!
Korkarım kırılır, acı çeker diye.
Heder ettim kendimi,
Bulamadım ne saygıyı ne sevgiyi.
Böyle böyle bir ömür geçti de,
Kimse bilmedi ne kadri ne kıymeti.
Ecir Uğur Küçüksille
Mutluluk da hüzün de var,
Şu fani dünyada.
Belki bugün belki yarın,
Mutlaka uğrayacak hayatına.
Ne mutluluktan sarhoş ol,
Ne hüzünden tarumar.
Sen kendinden emin ol,
Hayat yolunca akar.
Ecir Uğur Küçüksille
Gülen yüzüm soldu,
Yüreğim acıyla doldu,
Mutluluk bana haram oldu,
Sen de yan, mutlu olma emi!
Darmadağın oldu hayatım,
Soruyorum neydi aradığın?
Bir kez olsun sebep sunmadın,
Sen de yan, mutlu olma emi!
Cevapsız sorular kemiriyor içimi,
Savruluyorum boşlukta, bir öte bir beri.
Karanlıkta yalnız bıraktın ya beni!
Sen de yan, mutlu olma emi!
Ecir Uğur Küçüksille
Bir toplumda sadece görevini yaptığı için insanlara minnet duyuluyorsa ve bu insanlar el üstünde tutuluyorsa, o toplumdaki herkesin şapkayı önüne koyup düşünme zamanı gelmiş hatta geçmiş demektir.
Ecir Uğur ĶÜÇÜKSİLLE
Ben, keyfim ve kâhyası,
Hayat felsefesi olmuş bu.
Dünya yıkılmış umurumda mı!
Önemli olan ucu bana dokunuyor mu?
Gencim ben genç,
Bunun farkında mısın?
Ben, keyfim ve kâhyası,
Başkası bana karışmasın!
Ders çalış diyorlar,
Ben bunu nerede kullanacağım ?
Araştır öğren diyorlar,
O zaman niye okuldayım !
Ben, keyfim ve kâhyası,
Biz gayet mutluyuz.
Lütfen nasihat verip,
Benim keyfimi bozmayın.
Ecir Uğur Küçüksille
Dosttan düşman olmaz deme!
En belalı düşman dosttan olur.
Ecir Uğur Kücüksille