Ne olur, bir akşam çıkıp gelsen,
Aşk şarabından bir yudum versen,
Gülsen, gülsem, huzura ersem,
Kışa dönmüş gönlümü yaza çevirsen.
Tutsan ellerimi hiç bırakmasan,
Gözlerini gözlerimden hiç ayırmasan,
Teklif etsem, evet desen, dünyam olsan,
Her sabah yanında yeniden doğsam.
Ecir Uğur Küçüksille
İnsanların iki yüzlü olduğu günleri özlüyorum. Şimdi o kadar çok yüzleri var ki, karşılaştığımda hangisine baktığıma karar veremiyorum!
Ecir Uğur Küçüksille
Gülerken yanından ayrılmayanlar,
Ağlarken koşarak kaçarlar!
Her şey normale dönünce gelip,
Zeytinyağı gibi üste çıkarlar!
Sorarsın neredeydiniz diye,
Alırsın cevabını misliyle!
Bir bakarsın, sen suçlu olmuşsun,
Onlar da mağdur olmuş, haliyle!
Anlam veremezsin, uykuların kaçar,
İçini bir sıkıntı basar!
Gözünden düşer bütün insanlar,
Az ama öz insan her zaman huzur saçar.
Ecir Uğur Küçüksille
Doğaya karşı yapılanlara o kadar aymazız ki, bir gün her yer betonla dolacak ve bir avuç yeşilliğe hasret kalacağız. Belki elimizde paramız olacak ama beton kemirmekten başka hiçbir şey yapamayacağız.
Ecir Uğur Küçüksille
Bilgiye bu kadar kolay ulaşılabilen bir zamanda, bazı insanların hala sadece kendilerinin bildiğini zannetmeleri, bunu kullanmaları ve diğerlerinin de araştırmadan bu insanları göklere çıkartmasını hayretle izliyorum!
Ecir Uğur Küçüksille
Eskiden bir güzel söz,
Bir tatlı bakış açardı gönül kapısını.
Gerçekten özlerdi sevenler,
Günlerce yol giderdi görmek için, gerekirse!
O da uzun uzun görüşmek değil,
Camdan gül cemalini görmek belki de!
Hasretle beklenirdi telefonlar, mektuplar…
Telefon çalınca heyecanlanırdın belki o diye,
Kapı çalınca koşarak açardın belki postacı diye.
İşte bu duygular yaşanarak yazılırdı,
Eski aşk şiirleri ve bestelenirdi her biri…
Şimdi,
Her şey sanal, bütün duygular yapmacık!
Kimse emek harcamıyor birbirini sevmek için.
Kocaman bir yalan üzerine yaşanıyor aşklar,
Bir kıvılcımla başlayıp diğeriyle sönüp bitiyor.
Sonra hayıflanıyor insanlar,
Yok ne eski şiirler ne de şarkıların tadı bugün diye!
Kalmaz efendim kalmaz,
Kalmadı bugün ne eski insanların naifliği,
Ne de duyguların saflığı ve güzelliği…
Ecir Uğur Küçüksille
Almadan vermek Allah’a mahsus,
Ne verdin ki bana, sevgimi istiyorsun!
Ne bir tatlı söz, ne de bir tebessüm,
Sadece hayatımı zindana çeviriyorsun!
Hep sen haklısın,
Ben yanlışım sana göre!
Sen mükemmelsin,
Ben değiştirmeliyim kendimi, tümüyle!
Oysa, sevmek emek ister,
Sevmek özveri ister.
Sevgi, kurak bir dere yatağı olmak değil,
Gönülden gönüle akıp, çağlamak ister.
Olmuyor olmayacak seninle,
Ne olur beni daha fazla üzme!
Benden uzakta mutlu ol,
Ben huzur bulayım benliğimde.
Ecir Uğur Küçüksille
Burası SDÜ Bilgisayar Mühendisliği,
Burada yaşanır tek ders sınavının,
En streslisi, en civcivlisi.
Bu sınav benim sınavım,
Bu sınav bizim sınavımız,
Kâğıtta gördüğüm her soruda,
Hocayı hatırlıyorum,
Ve ona olan hislerimi!
Bu sınavda soruları,
Çerez yaptım çözüyorum çözüyorum çözüyorum,
Çözüyor çözüyorum.
Bu sınav benim sınavım,
Bu sınav bizim sınavımız,
Kâğıtta gördüğüm her soruda,
Hocayı hatırlıyorum,
Ve içimden geçirdiklerimi.
Ecir Uğur Küçüksille
Bedel ödemediği şeyin değerini bilmeyen varlığa insan denir.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Kapın çalıyorsa, gelen tanrı misafiri,
Sorma ona ne istersin, bir şeyler ikram edeyim mi?
Adı üstünde misafir, isteyebilir mi?
Koy önüne evinde olandan, gönlünden geçeni.
Yadırgamaz kendini bilen az çok diye,
Hatırnazdır, gelir gönül almak dileğiyle,
Müteşekkir olur, gider güler yüzle.
Yadırgayanın da ver çiğliğine!
Ecir Uğur Küçüksille