Devir değişti,
“İnsanlık” bir kelime sadece!

İçin kan ağlarken gülümseyebilmeyi,
Sinirliyken susabilmeyi,
Zor zamanlarda sabredebilmeyi,
Öğrenmelisin dostum.

Devir değişti,
Kimsenin kimseye yok tahammülü!

Yüzün asık gezersen,
Ağzına geleni söylersen,
Her şeyden şikayet edersen,
Kalabalıklar içinde yalnız kalırsın dostum.

Devir değişti,
Saç teline bağlı bütün ilişkiler!

Tebessüm etmezsen gerilir,
Susmasını bilmezsen incelir,
Memnun olmazsan kopuverir,
Ne olduğunu anlamazsın dostum.

Devir değişti,
İyisi mi, beklenti içine girmeden yaşa!

Ecir Uğur Küçüksille

Her ne kadar sana git desem de,
Kalbim sus diyor, yalan söyleme.
Ardından bakarken yaşlı gözlerle,
Gitme, sensiz yapamam diyemedim.

Diyemedim de pişmanım bin kere,
Koyamadım kimseleri yerine.
Şimdi sigaramı her tüttürdüğümde,
Yanıyorum yokluğunda geçen günlere.

Günler günleri kovalıyor sensiz,
Gönül pınarım kuruyor sevgisiz.
Ben geçmişle hesaplaşırken,
Ümit ufkum kararıyor, çaresiz.

Ecir Uğur Küçüksille

Herkes adil olmanı istiyor,
Ama, kendi lehine!
Herkes taraf olmanı istiyor,
Bertaraf olma diye!

Sorma diyorlar, sorgulama!
Evet de yeter, takma kafana.
Biz senin yerine de düşündük!
Durma, devam et hayatına.

Bunu söyleyenler adil sözde!
Güç sarhoşları, gözlerine inmiş perde.
Onlar doğruluğun elçisi!
Geri kalan herkes yanlış peşinde.

Bitmeyen bir hegemonya bu,
Asırlardır süregelen.
Menfaatlerin buluştuğu,
Toplumu küçük parçalara bölen!

Ecir Uğur Küçüksille

Ne olur, bir akşam çıkıp gelsen,
Aşk şarabından bir yudum versen,
Gülsen, gülsem, huzura ersem,
Kışa dönmüş gönlümü yaza çevirsen.

Tutsan ellerimi hiç bırakmasan,
Gözlerini gözlerimden hiç ayırmasan,
Teklif etsem, evet desen, dünyam olsan,
Her sabah yanında yeniden doğsam.

Ecir Uğur Küçüksille

İnsanların iki yüzlü olduğu günleri özlüyorum. Şimdi o kadar çok yüzleri var ki, karşılaştığımda hangisine baktığıma karar veremiyorum!

Ecir Uğur Küçüksille

Gülerken yanından ayrılmayanlar,
Ağlarken koşarak kaçarlar!
Her şey normale dönünce gelip,
Zeytinyağı gibi üste çıkarlar!

Sorarsın neredeydiniz diye,
Alırsın cevabını misliyle!
Bir bakarsın, sen suçlu olmuşsun,
Onlar da mağdur olmuş, haliyle!

Anlam veremezsin, uykuların kaçar,
İçini bir sıkıntı basar!
Gözünden düşer bütün insanlar,
Az ama öz insan her zaman huzur saçar.

Ecir Uğur Küçüksille

Doğaya karşı yapılanlara o kadar aymazız ki, bir gün her yer betonla dolacak ve bir avuç yeşilliğe hasret kalacağız. Belki elimizde paramız olacak ama beton kemirmekten başka hiçbir şey yapamayacağız.

Ecir Uğur Küçüksille

Bilgiye bu kadar kolay ulaşılabilen bir zamanda, bazı insanların hala sadece kendilerinin bildiğini zannetmeleri, bunu kullanmaları ve diğerlerinin de araştırmadan bu insanları göklere çıkartmasını hayretle izliyorum!

Ecir Uğur Küçüksille 

Eskiden bir güzel söz,
Bir tatlı bakış açardı gönül kapısını.
Gerçekten özlerdi sevenler,
Günlerce yol giderdi görmek için, gerekirse!
O da uzun uzun görüşmek değil,
Camdan gül cemalini görmek belki de!
Hasretle beklenirdi telefonlar, mektuplar…
Telefon çalınca heyecanlanırdın belki o diye,
Kapı çalınca koşarak açardın belki postacı diye.
İşte bu duygular yaşanarak yazılırdı,
Eski aşk şiirleri ve bestelenirdi her biri…
Şimdi,
Her şey sanal, bütün duygular yapmacık!
Kimse emek harcamıyor birbirini sevmek için.
Kocaman bir yalan üzerine yaşanıyor aşklar,
Bir kıvılcımla başlayıp diğeriyle sönüp bitiyor.
Sonra hayıflanıyor insanlar,
Yok ne eski şiirler ne de şarkıların tadı bugün diye!
Kalmaz efendim kalmaz,
Kalmadı bugün ne eski insanların naifliği,
Ne de duyguların saflığı ve güzelliği…

Ecir Uğur Küçüksille

Almadan vermek Allah’a mahsus,
Ne verdin ki bana, sevgimi istiyorsun!
Ne bir tatlı söz, ne de bir tebessüm,
Sadece hayatımı zindana çeviriyorsun!

Hep sen haklısın,
Ben yanlışım sana göre!
Sen mükemmelsin,
Ben değiştirmeliyim kendimi, tümüyle!

Oysa, sevmek emek ister,
Sevmek özveri ister.
Sevgi, kurak bir dere yatağı olmak değil,
Gönülden gönüle akıp, çağlamak ister.

Olmuyor olmayacak seninle,
Ne olur beni daha fazla üzme!
Benden uzakta mutlu ol,
Ben huzur bulayım benliğimde.

Ecir Uğur Küçüksille