Hiçbir şeye hayır diyememek,
Pişmanlık olur çıkar karşına.
Hep bu son dersin,
Sonra devam edersin yapmaya!
Tek şey beklersin aslında,
Bir teşekkür,
Gördüğünde bir selam,
Ya da bir merhaba.
İşi bitinceye kadar her gün arayan,
Can ciğer kuzu sarması olan,
Seni göklere çıkaran,
Tanımaz işi bitince,
Sırtını döner budur olan.
Önce kafaya takar üzülürsün,
Bir daha mı diye sağda solda üfürürsün!
Çok geçmez bir gün sonra,
Yine evet der, kendine güldürürsün.
Ecir Uğur Küçüksille
Neler neler gördü bu gözler de,
Hala şaşırtmayı başarıyor insanoğlu!
Hedefe varmak için her yol mübah deyip de!
Hayal edilemeyecek işler yapıyor insanoğlu.
Bugün siyah dediğine yarın diyor beyaz,
Her dalda oynuyor biraz biraz.
Devrin adamı oluveriyor, etmiyor naz!
Şeytana şapka çıkartıyor insanoğlu!
Ecir Uğur Küçüksille
Her güne bir anlam yüklemek niye,
Sevgi de saygı da olmalı her birinde.
İnsanları beklentiye sokup,
Mutsuz bireyler oluşturmak niye.
Dikte edilmiş bu düşünce evrene,
Robot gibi odaklanılıyor o günlere,
Herkes alışveriş delisi yapılıp,
Karşı çıkanlar garip karşılanıyor çevresinde!
Anne baba sadece o günde mi hatırlanmalı!
Sevdiğine güzel cümleler o günde mi kurulmalı!
Değer verdiğine hediye belirli bir günde mi alınmalı!
Dünya bu dayatmalardan biran önce kurtulmalı.
Ecir Uğur Küçüksille
Sorular geliyor görenlerden,
Bu şiirler kime, neden!
Kimi kendi ömrümden,
Kimi yaşayanların gönlünden.
Herkes farklı tepki verir,
Yaşananlar karşısında.
Kimi ağlayarak, kimi haykırarak,
Bense mısralar yazarak.
Bazısı diyor yazdıkların çok karamsar!
Bazısı aşk meşk insanlar yanlış anlar!
Oysa ne aşığım ne de karamsar,
Hayatın bana gösterdikleri bu kadar.
Her şey toz pembe de ben mi göremiyorum,
İnsanlar mutlu mesut da be mi hissetmiyorum,
Yaşıyor, görüyor, etkileniyor,
Bunları anlatan dörtlükler karalamıyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Tek bir söz yeter bazen,
Her şeyi silip atmak için.
Tıpkı ateşin kağıdı birden,
Yakıp kül ettiği gibi.
Hiçbir şey görmez gözün,
Ne yaptığın fedakarlıklar,
Ne de harcadığın aylar, yıllar.
Bir an önce bitsin istersin.
Sonra, acısı çöker yüreğine!
Sindiremezsin içine.
Bir ömür boyu yer durursun kendini,
Duyduğun o söz aklına geldikçe.
Ecit Uğur Küçüksille
Bir ev almak için çıktım yola,
Dolaştım hepsini sıra sıra,
İstediler çuvalla para,
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Nuh diyor peygamber demiyorlar,
Fiyatta indirim yapmıyorlar,
Bunu da normal sayıyorlar!
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Önce faizler düşük dediler,
Sonra arsa payını bahane ettiler,
Binleri unuttu, milyonlar istediler,
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Bilmem nasıl verilir o paralar,
Aldığın taştan dört duvar!
Sorsan depreme dayanıklı diyorlar!
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Ömür boyu kira ödesen,
Etmiyor satın aldığın para kadar!
Daha ne kadar nefes alacaksın!
Cevabı sadece Allah’ta var,
Ben vazgeçtim ev almaktan.
Ecir Uğur Küçüksille
İlk göz ağrımdın benim,.
Yere göğe sığdıramadığım,
Düşünmeden duramadığım
Uyanmaya kıyamadığım, rüyalarımdın benim.
Yıllarca söyleyemeden sevdiğimi,
Gizlice kalbimde büyüttüm aşk çiçeğini,
Bir kez olsun görmek için cemalini,
Yollara düştüğüm, hayalimdin benim.
Konuşabilmek için bahaneler üretip,
O billur sesini konuşmadan dinleyip,
En son hep iyi günler dileyip,
Arkandan bakakalan, hayranındım senin.
Cesaret edip ilan-ı aşk edemeyip,
Aracılar koyup haber gönderip,
Hayır desen de hayata küsmeyip,
Sabırla beklediğim, ümidimdin benim.
Yıllar geçti bir çırpıda,
Herkes şimdi başka bir diyarda.
Seni bilmem ama,
Hatıra defterimde, tatlı bir tebessümsün benim.
Ecir Uğur Küçüksille