Kime sorsan şikayet ediyor,
Ne söylesen haklısın diyor,
Hangi çözümü sunsan kafa sallıyor,
Hadi deyince, köşe bucak kaçıyor!
Günler geçiyor dertler katlanıyor,
Sessizlik, kabullenmişliğe dönüşüyor!
Dertliyle dertlenenler de vazgeçiyor,
Bu kördüğüm hiç çözülmüyor,
Yapanın yaptığı yanına kâr kalıyor!
Ecir Uğur Küçüksille
LAFIGÜZAF
Lafügüzaf yapıyor çoğu kişi,
Dinlemiyorum, dinleyemiyorum hiç,
Karnım tok altı boş laflara!
Dalıp gidiyorum uzaklara,
Bedenim orada ama,
Ruhum çok uzaklarda!
İçi boş sohbetler,
Yalan yanlış söylentiler,
Yapılmayan yapılamayacak sözler…
Yaş aldıkça dayanamıyorsun,
Söylüyorsun düşüncelerini pat diye…
Sonra mı?
Hem çok bilmiş oluyorsun,
Hem huysuz,
Hem uyumsuz…
Olsun diyorum,
Doğru bir tanedir…
Kim ne derse desin bana ne!
Ecir Uğur Küçüksille
Lafta herkes müslüman,
İstiyorlar ama, her mevkide kendinden olan!
Yok diyorlar kimseye zarar bundan.
Açıkça yapıyorlar korkmadan,
Katılmalı diyorlar ihtiyacı olan!
Ahlak, helal, haram düşmüyor ağızlarından,
Tam biat istiyorlar bir de utanmadan!
Ecir Uğur Küçüksille
Güven, koca bir dağdı,
Yıkıldı gitti.
Saygı, ince bir çizgiydi,.
Silindi gitti.
Adalet, herkes içindi,
Güçlüden yana geçti.
İnanılan değerler sömürüldü gitti,
Tüm iyi niyetler kullanıldı bitti.
Haksızlığa herkes lal oldu, yüz çevirdi,
Kalmadı ümit yarına dair,
Soldu, tükendi!
Ecir Uğur Küçüksille
Hepsi birer matruşka insanların!
Yaşadığın her olayda,
İçlerinden farklı bir insan çıktığını görüyorsun.
Kimi zaman yoruluyor,
Ne zaman bitecek bu oyun diyorsun!
En yakınım dediğin bile böyle!
Bilinmezlerle dolu insanlar.
Tam tanıyorum dediğinde,
Hep seni şaşırtıyorlar!
Ömür yeter mi diyorsun,
Ne zaman güvenebilirim onlara.
Yaşadıkça anlıyorsun,
Güvenilmez matruşkalara!
Ecir Uğur Küçüksille