İlerleyen yaşımın ağırlığı çökmüş omuzlarıma,
Bir köşeye çekilmiş yapayalnızım.
Takat kalmamış ne elimde ne ayağımda,
Her geçen gün bir önceki günü ararım.

Penceremden yolları gözlerim hep,
Belki tanıdık bir sima görürüm diye.
Bir umutla kulağım kapıda beklerim hep,
Belki bir çalan olur diye.

Gençlik yıllarım hep boşa geçmiş,
Meğer o günler bu günler içinmiş.
Gezmişim, sevmişim, sevilmişim ama,
Şimdi anlıyorum, gerçek dost edinememişim.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Aslında hep yanıbaşımızda
Her an fısıldar durur usulca kulağımıza,
Sakın beni hafife alma.
Ama, insanoğluyuz işte
Deriz nasıl olsa daha çok var bana sıra.

Oysa, bilmeyiz bilemeyiz ne olacak bir saniye sonra
Belki doyumsuzluk belki sonsuzluk bizim bu zamanda
İşte ölüm bize bu kadar yakın da
Yine de aldırmaz devam ederiz bildiğimiz gibi yaşamaya.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Yaklaşıkk bundan üç sene önce
Dersinize ilk kez geldigimde
Çok çalışmanız gerektiğini
Anlatmıştım dilim döndüğünce.

O zaman hikaye geldi size anlattiklarim
Kafanizdaki tek dusunce nasil olsa kalirim
Oysa benim bütün amacım
İş hayatına sizi nasıl hazırlarım?

İyi olmanın şartı çalısmak
Çalışmanın doğru yolu proje yapmak
Yanlış olan yolu ise
Deftere kitaba esir olmak.

Önyargi insana başarısızlkk getirir
Çalışılınca dersler mutlaka geçilir
Bu dünyada başarıya en büyük engel
İnsanın kendisidir böyle der Ecir.

Ecir Ugur Kucuksille

Ne yazsam care degil
Programlama sanati kolay degil
Cok emek istiyor bu is
Bir anda yazmam kolay degil

Olmak isterdim sizin gibi usta
Cok calismak gerekiyor en basta
Kirk firin ekmek meselesi bu
Zor hocam, yetismek zor olsa da

Geldik yine bir finale
Oldum bu derste hep bicare
Nerden dustum ben bu hale
Ecir hocam derdime bir care.

Aysel Seyitoglu