Bellidir düşman bildiklerinden gelecek tehlike,
Korursun her zaman kendini buna göre.
Dikkat etmeli dost görünüp de düşmanlık edeceklere,
En zayıf anında vururlar seni arkandan sinsice.
Ne oluyor dersin,
Çoktan çekilmiştir ipin.
Arkandan kıs kıs gülerler,
Dost bildiklerin.
Ecir Uğur Küçüksille
Kim bilir ne hikayeler yaşanır kapalı kapılar ardında ?
Bir çeken bilir, bir de değer veren, bilmez kimse başka.
Acılar katlanır, hava kararıp loş ışıklar yanınca,
Anlatılmaz, sadece başa gelince anlaşılır hastane odaları.
Kimi inler ağrıdan sabaha kadar,
Sadece dört duvar bilir.
Kimi ruhunu teslim eder, göçer sonsuzluğa,
O oda içinde her şey boğaza düğümlenir.
Hani demişler ya,
Allah ne muhtaç etsin ne de eksik.
Eğer sonu ebediyetse,
Allah düşürmesin hastane odalarına.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Yıl 2008, günlerden 14 Haziran,
Gülen gözlerinle girdin hayatıma Mustafam.
Tarifsiz sevgin beni hayata bağlayan,
Yaşama sevincimsin benim Mustafam.
Hem babamın adısın,
Hem hayatımın tadısın.
Bir ömür boyunca benim,
Canımsın, canımsın, canımsın.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Paran kadar adamsın şu dünyada,
Kıyafetin kadar layıksın saygıya.
İnsan olmak yetmez mi diyorsun bazen ama,
İnan değil kimsenin umurunda.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne hale geldi canım ülkem,
Kimin eli kimin cebinde belli değil.
Eskiden filmlerde replikti,şimdi gerçek oldu.
Artık iki kişinin bildiği kesinlikle sır değil.
Güven sadece sözlükte bir kelime oldu,
Emin dost bulmak kolay değil.
Belki sözde eskiye dönülür ama,
Hiçbir şey artık toz pembe değil.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE