Kaybedersin; elindekileri, sevdiklerini,
Teselliye gelirler,
Hayat devam ediyor, alışırsın derler.
Bir kıvılcım çakar içinde,
O an için bir ışık görür, umutlanırsın.
Sonra, herkes bırakıp gidince,
Üstüne de bir kadeh içince,
Anlarsın alışamayacağını!
Kaybettiklerinin yerinin hiç dolmayacağını!
Ve hayat devam etse de,
Bir parçanın hep onlarla olacağını.
Ecir Uğur Küçüksille
Bazı insanları dinledikçe imreniyorum,
Aynı insanların yaptıklarını gördükçe iğreniyorum!
Bunu bilip alkış tutanlara,
Diyecek çok şey var ama, susuyorum!
Susuyorum çünkü,
Konuşsam ben suçlu oluyorum!
Susuyorum çünkü,
Geçimsiz, sorunlu olarak lanse ediliyorum.
Söyleyemediklerim birikti dağ oldu içimde,
Suskunluğumu zor zaptediyorum.
Bir gün elbet bana da söz hakkı geçecek,
O günü sabırsızlıkla bekliyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
“Hiç unutmayacağım” diye başlar,
Bütün ayrılıklar.
İlk birkaç gün,
İçini derin bir hüzün boğar,
Gözlerin bulutlanır,
Ardından yağmur olur yağar.
Sonra mı?
UNUTURSUN!
Hepsi bu kadar.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Öyle kolay değil sevmek,
Sadece dilden dökülen iki kelime değil,
Seni seviyorum demek.
Yüreğinin derinlerinden gelmeli,
Söylediğinde, sevdiğinin içi titremeli.
Gözlerin gözlerindeyken söylemelisin,
Bir an bile gözlerini kırpmadan,
Görmelisin gözlerindeki o büyük gülümsemeyi.
Öyle kenarda köşede değil,
Herkesin içinde, çekinmeden utanmadan söylemelisin,
Bütün dünya bilmeli onu ne kadar sevdiğini.
Ecir Uğur Küçüksille
Senin sessiz ve sakin olmaz yetmez bu hayatta dostum,
Karşındakilerin de aynı karaktere sahip olması gerekir,
Rahat ve huzur içinde yaşamak için.
Ve bu hiçbir zaman mümkün olmaz.
Senin bu halin bile rahatsız eder insanları!
Hep altında bir şeyler ararlar,
Bulamazlarsa uydurular ve etrafa yayarlar!
Ve şu kısacık hayatı çekilmez kılarlar.
Senin huzursuzluğun onların mutluluğudur!
Sonra gelip, hiçbir şey olmamış gibi,
Seninle ilişkilerine devam ederler,
Utanmadan, sıkılmadan!
Ecir Uğur Küçüksille
Tanımadığınız bir kişi sizi talepte bulunmak için arıyor ve kendini tanıtırken; unvan, mevki, makam kullanıyorsa sakın o insanla iletişim kurmaya çalışmayın. Nefesinizi boşa harcarsınız. Sadece dinleyin, telefonu kapatın ve bir daha kesinlikle iletişim kurmayın.
Ecir Uğur Küçüksille
Vizyonun kadar ışık saçabilirsin etrafına,
Ve cesaretin kadar önder olabilirsin onlara.
Eğer bu ikisi de sende yoksa,
Sarıp sarmalayıp oturtsalar da seni,
En yüksek makamlara.
Bir mum bile olamazsın!
İstenmeyen bir anı olarak kalırsın akıllarda.
Ecir Uğur Küçüksille
Doyamadık zamlı petrole,
Haftada iki kez, akşam alıyoruz ucuz diye!
Öyle alıştık ki fiyat düzenlemesine!
Olmayınca garipsiyoruz milletçe!
Tarımı bitirdik el birliğiyle!
Köyden getirdik herkesi kente!
Üretmeyi değil tüketmeyi yeğledik,
Hepimiz talip olduk masa başı bir işe!
Kendi kendine yeten ülkeydik,
Şimdi ithal ediyoruz iğneden ipliğe!
Ne haldeydik ne hale geldik,
En küçük gelişmede, koşuyoruz marketlere!
Stokçuluğu da öğrendik çok şükür!
Fırsatları kaçırmıyoruz her seferinde!
Güya şikayet ediyoruz!
Dolduruyoruz sepetleri söylene söylene!
Ecir Uğur Küçüksille
Bir sabah çıkıp geliver kapıma ansızın,
Sakın zile basma!
Değiştirmedim senden sonra kilidi,
Çünkü, hiç bırakmadım seni sevmeyi,
Belki dönersin diye,
Hep yeşerttim, canlı tuttum ümitlerimi.
Anahtarınla aç kapıyı,
Sessizce yürü odama,
Küçük bir buse konduruver yanağıma.
Uyku sersemliğiyle açayım gözlerimi,
Tertemiz yüzünü göreyim karşımda.
Ve kaybolayım sonsuza dek,
Engin gözlerinin dalgalarında.
Ecir Uğur Küçüksille