Öyle insanlar var ki,
Kişilikleri başkasının elinde.
Yok en küçük cesaretleri,
Tek bir söz söylemeye.

Her işlerinde bakarlar,
Bağlı oldukları ele.
O bahşederse yaparlar,
Başardık bu işi de diye.

Kişilik hayat felsefesidir,
Kişilik insanın duruş şeklidir.
Başkalarına bağlı kişilikler zavallıdır.
Er ya da geç,
Dik duranlar önünde eğilir.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Dün gece veda etmişsin.
Artık dönmeyeceğim,
Beni unutsun demişsin.
Ne yaptım ben sana ?
Çok mu şey istedim ?
Beni sevmenden başka.

Hep seni sevdim,
Yüreğimi yoluna serdim,
Ama sen düşünmeden beni terkettin.
Ne yaptım ben sana ?
Çok mu şey istedim ?
Beni sevmenden başka.

Bırakıp gitsen de beni,
Hercai gönüllüsün,
Bulamayacaksın gerçek sevgiyi,
Arayacaksın yine beni.
Son pişmanlık fayda etmez,
İstemem ne böyle sevgiyi ne de sevgiliyi.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Günlerden 11 Kasım’dı,
Haberini aldım, bu dünyaya veda etmişsin.
Gözlerimin feri kaçtı,
Yıkıldım dedeciğim.

Şiirler yazmak istedim ardından,
Hani yazardın ya herkese,
Kelimeler yetmedi.
Ağlamak istedim günlerce,
Bilirim istemezdin,
Ağlayamadım dedeciğim.

Hani hasta yatağında son bir gayretle uzanıp,
Sıkmıştın ya elimi.
Derslerine çalış üzülme demiştin ya hani.
Son veda olduğunu biliyormuş gibi,
Arkamdan sallamıştın ya elini.
Unutamadım hala aklımda dedeciğim.

Bu dünyaya veda etsen de sen,
Aklımdasın, kalbimdesin her zaman sen.
Tek dileğim var yüce Rabbimden,
Kabrini nur, mekanını cennet eylesin diyerekten.

Ecir Uğur Küçüksille