Aşk, gonca bir güldür,
Büyük bir gülistanda.
Arayıp bulmak gerekir,
Emek ister, sabır ister.

Aşk, ilgi ister, özveri ister,
Özenle bakmalısın güle,
Yanında bir dal olmalısın hemen,
Büyütmelisin onu sevginle.

Aşk, tevazu ister,
Alışması zaman alır gülün dala,
Dikeni dokunuverir bazen,
Küsmemelisin hiçbir zaman ona.

Ve Aşk, dirayet ister,
Çılgın rüzgarlar esip,
Düşürse de sizi toprağa,
Sıkıca tutunup, yeniden boy vermelisiniz,
Yeni doğan günde dünyaya.

Ecir Uğur Küçüksille

Makamı elde eden çok değişiyor,
Kendisi ne kadar inkar etse de!
Etrafına etten bir duvar örülüyor,
Her ne kadar yok dese de!

O duvar ki şakşakçılar dizili üst üste,
Yok lugatlarında evetten başka kelime!
Bırakmazlar onu yalnız bir an bile,
Makam sahibi mutludur okşanan egosu ile.

Çıkmaz artık odasından, görmez kimseyi,
Bilir herşeyi, onların anlattıkları gibi!
Kopar yönettiklerinden, kalmaz etkisi,
Sanar kendini herkesin efendisi!

Kimse kalmadı kalmayacak makamda baki,
Bunu düşünerek makamı işgal etmeli.
Oraya çıkarken herkes yanında olur da,
İnince kaç kişi selam verecek!
Bu en önemlisi.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne hale getirdi bizi sosyal medya,
Duygularımızı, inceliğimizi yitirdik!
Her anımız kadrajlarda, videoda,
Beğenilme arzusuyla insanlığımızı bitirdik!

Ne zaman bir olay olsa ya da duysak haber,
Paylaşarak duyarlılığımızı gösterdik!
Unuttuk birkaç gün geçmeden hemen,
Çözmek için hiç çaba sarfetmedik!

Hep diyoruz benim elimden ne gelir?
Sen bir adım at, ses ver!
Birler bin olur, binler yüz bin,
Dikkat çeker, güven verir, çözüm getirir.

Ecir Uğur Küçüksille