Gün geceyi bulduğunda,
Göz kapakların ağırlaştığında,
Ruhun huzur bulduğunda,
Beni hatırla!
Yanında olamasam da,
Ellerini tutamasam da,
Gözlerine bakamasam da,
Beni unutma!
Akşamları başını kaldırdığında,
Gördüğün ilk yıldızda.
Sabahları gözlerini açtığında,
Odanı aydınlatan güneş ışığında,
Ben varım, unutma!
Uzaklarda olsam da,
Bedenimle değil ama,
Bütün benliğimle,
Hep yanındayım, unutma!
Ecir Uğur Küçüksille
Yazsam da binlerce satır,
Anlatamam özlemimi asla.
Yüreğim bağır çağır,
Söyler ismini daima.
Mümkün değil seni silmek,
Benimkisi kara sevda.
Değil yüzünü görmek,
Sesini duymak ödül bana.
Ömrüm bir gül,
Sen bu gülün dikeni.
Bırakamam hiç bir zaman,
Ne seni ne de seni sevmeyi.
Ecir Uğur Küçüksille
Takatim yok hiç bir şeye,
Ben bende değilim.
Adeta, buruşturup atılmış bir kağıt gibiyim,
Savruluyorum her esen rüzgarda,
O köşeden bu köşeye…
Anlatmaya çalışıyor herkes bir şeyler,
Sesler rüzgarın uğultusuna karışıyor sanki,
Duyamıyorum,
Anlamıyorum,
Savruluyorum…
Ecir Uğur Küçüksille
Etrafımda etten bir kalabalık,
İmreniyor herkes bu görüntüye.
Ama ben yapayalnızım,
Bu yapay kalabalık içinde!
Duygu yok, paylaşma yok,
Nasılsın, derdin var mı diyen yok!
Hepsi kendi işini halletme peşinde.
İşi biten kayboluyor!
Bir daha ya bayramdan bayrama,
Ya da başı sıkışınca!
Bir de biriyle biraz fazla ilgilensen,
Bozulup, kapris yapanlar var!
Bütün bunlar arasında,
Bahsedemiyorum bile halimden!
Birkaç denemen oldu,
Senin derdin dediler, bitti!
İçime oturdu!
Neyse, yok zaten beklentim kimseden,
Yardım ediyorsam, gönülden.
Diyorum ya, yapayalnızım,
Her şey farklı göründüğünden.
Ecir Uğur Küçüksille