Karanlıkta bir mum olup aydınlatmak,
Yalnızlıkta bir ses olup rahatlatmak,
Yarınlara örnek bir eser bırakmak,
Bir amaç için yaşamalı insan dünyada.

Amaçsız insan, serseri bir kurşun gibidir,
Aklından olur olmaz düşünceler geçirir,
Rahat durmaz, etrafına zarar verir,
Bir amaç için yaşamalı insan dünyada.

Ecir Uğur Küçüksille

Sanıyor musun ki kalacaksın zihinlerde baki?
Değer verdiklerin hatırlayıp anacak sadece seni,
Sadece birkaç gün!
O da eşin çocukların,
Belki de yakın çevrendeki iki üç kişi.

Sonra toprak olup gideceksin,
Bayramdan bayrama ziyaret edecekler kabrini.
O da birkaç nesil!
Sonra, kaybolup gideceksin zamanda herkes gibi.

Ecir Uğur Küçüksille

Üç günlük dünya diyor da herkes,
Koşuyor hayatın peşinden,
Kalıyor nefes nefes.
Son düzlüğe gelip de arkasına bakınca,
Anlıyor yalanmış herşey, yalanmış tutku ve heves.

Ne garip!
Bilinir de değişmez bu devran hiç,
Harcanır bir ömür, para ve makam peşinde.
Ne sevdiklerin ne ailen aklına gelir,
Ta ki o son dem gelmedikçe.
Ecir Uğur Küçüksille

Deli nehirler gibi çağlar yüreğin,
Aşktan sarhoş olduğun zaman.
O birkaç hece ismi söyler durur dilin,
Aşktan sarhoş olduğun zaman.

Gece gündüz onu düşlersin,
Hep yanında olsun istersin.
Her telefonda acaba o mu dersin,
Aşktan sarhoş olduğun zaman.

Kapatmazsın telefonu seni seviyorum demeden,
Aşkım kelimesi çıkmaz cümlelerinden,
Hayallerle yaşarsın, ayakların kesilir yerden,
Aşktan sarhoş olduğun zaman.

Ecir Uğur Küçüksille