Yüreğim sessizlik ateşiyle dağlanırken,
Düşüncelerim çılgın rüzgarlarda savrulurken,
Bedenim yokluğunla titrerken,
Sen de yan, mutlu olma benim gibi.

Her gece bir elimde kadeh,
Bir elimde sigara,
Yalnızlığa içiyorum sensiz odamda.
Sen de kederlen, iç benim gibi.

Her çalan telefona sen diye bakıyorum,
Her gün yollarda seni gözlüyorum.
Ağlıyorum, ömrümü tüketiyorum.
Sen de düşün, yalnız kal benim gibi.

Hiç mi hatırım yok sende?
Ne olur bir kez ara merhaba de.
Mahkum ettin ya beni sessizliğe,
Sen de sev ama sevilme benim gibi.

Ecir Uğur Küçüksille

Herkes şikayet ediyor birşeylerden,
Kimi yokluktan kimi torpilden.
Bir elin parmaklarını geçmez,
Çözmek için çaba sarfeden.
Onlar da toplumdan dışlanır zaten!

Se mi kurtaracaksın devleti,
Bu düzen böyle gelmiş böyle gider,
Çok kurcalama zarar görürsün derler.
Çözmek isteyeni de yolundan çevirirler.

Evet sen çözeceksin bu sorunları,
Sen göstereceksin çözüm yollarını.
Ben sen o diye düşünülürse,
Daha çok bekleriz temiz yarınları.

Ecir Uğur Küçüksille

Ben yazıyorum,
Sen siliyorsun.
Ne kalemimin mürekkebi,
Ne yüreğimin takati dayanır buna.

Ben övüyorum,
Sen yeriyorsun.
Ne varır oldu dilim konuşmaya,
Ne de gönlümü avutmaya.

Ben seviyorum diyorum,
Sen suskun kalıyorsun.
İstemiyorsan söyle,
Oyalama beni Allah aşkına.

Ecir Uğur Küçüksille

Gönül bahçemin gonca gülü,
Hayatımın şen bülbülü.
Karanlık gecelerini aydınlatan ışık,
Hayata tutunduğum dalımsın.

Tut ellerimden sımsıkı,
Bırakma ömür boyunca.
Seviyorum seni aşkım,
Haykırıyorum bütün dünyaya.

Ecir Uğur Küçüksille

Halkımın umrunda değil.
Bayrak için can veriyor Mehmedim,
Halkımın umrunda değil.

Sosyal medyada paylaşınca bir yazı,
Görevini yaptım deyip rahatlıyor!
Ondan sonra vur patlasın çal oynasın,
Mehmedim içim parçalanıyor.

Kimbilir şimdi hangi evlere ateş düştü,
Analar, babalar boynunu büktü.
Bir tarafta vatan için can verenler varken,
Ülkemin çoğu survivor seyredip güldü!

Yanıyor Mehmedim yüreğim,
Bu ülkede insanlık öldü.
Yanıyor Mehmedim yüreğim,
Bu ülke nasıl bu hallere düştü!

Ecir Uğur Küçüksille

Bozuk bir yolda düşmeden yürüyebilmek,
Bozuk bir düzende dimdik durabilmek,
Güçlünün karşısında boyun eğmemek,
Yaşamanın amacı bu olsa gerek.

Ama bir yolunu bulmuş herkes,
Kimi ahde vefayı tutturmuş,
Diyor doğruya yanlış.
Kimi koltuk kavgasına tutuşmuş,
Herşeye gözlerine kapamış.

Bu insan oğlundan korkulur.
Size iki miras bırakıyorum demiş de Hazreti Peygamber,
Biri Kur’an-ı Kerim biri sünnetim bu size yeter.
Bunu bile kendince yorumluyor,
Ne hale geldi dünya, neler yapıyorlar neler.

Ecir Uğur Küçüksille