Önce para mutluluk getirir dediler,
Sonra paranın alabileceği varlıklarla mutluluk vadettiler.
Herkes bunlar uğruna koşup çırpınırken,
Onlar oturup gülerek seyrettiler!
Biliyorlardı ikisinin de onları mutlu etmeyeceğini.
Bu uğurda ömürlerini harcarken,
Ya sağlıklarını kaybedeceklerini,
Ya da ömürlerinin tükeneceğini!
Hiç kimse bir kez olsun durup bakmadı,
Hedefine odaklanmıştı!
İstedi hep daha fazlasını,
Hep ulaşamayacağını!
Derken geçip gitti yıllar,
Değişmedi, uyanmadı insanoğlu,
Bitmek tükenmek bilmeyen isteklerinin kurbanı oldu…

Ecir Uğur Küçüksille

Bir keman olsam,
İşlesem duygularımı ince ince yüreğine.
Bir tambur olsam,
Anlatsam sevgimi tok sesimle.
Bir kanun olsam,
Haykırsam aşkımı tüm dünyaya, ruhları titreten melodimle.
Ve ömrüm seninle sürüp bitse,
Bir müzik gibi dingin ve huzurlu…

Ecir Uğur Küçüksille

Bulduğumuz her boşluğa bina dikelim durmadan,
Hiç yeşil kalmasın çevrede aman!
Yarın doğa öcünü almaya başladığı zaman,
Betonları kemiririz açlıktan.

Dört duvara verdiğimiz milyonlar,
Etmez ne bir ağaç ne de bir avuç toprak.
Kıtlıkta paralarımızı sayarız,
Midemiz sırtımıza yapışık,
Bir avuç pirinç arayarak!

Ecir Uğur Küçüksille

Ne çok yancı var toplumda,
Sülük gibi yaşıyorlar hayatta!
Ne zaman bir başarı olsa,
Sahip çıkıyorlar hemen ona!

Bilgileri olmasa bile konudan,
İzlerler hep uzaktan uzaktan.
İş bitip sunulacağı zaman,
En başta yer alırlar utanmadan!

Hayat felsefesi onların yancılık,
Bütün duyguları yapmacık!
Uyguladıkları tek davranış;
Başarı varsa ben yaptım tamam!
Başarısızlıkta ben yokum, sorumluluk almam!

Ecir Uğur Küçüksille

Dışarıdan izlesen güzel ülke,
Sıkılmaya vakit bulmak mesele,
Akşamdan sabaha gündem değişiyor,
Uyanınca anlamaya çalışıyorsun ne oldu diye.

Alışıyorsun yavaş yavaş bu duruma,
Yapmıştır diyorsun kim olsa!
Şaşırmıyorsun dünya yıkılsa!
Espriyle yaklaşıyorsun olanlara!

Ne acı!
Gülüyoruz ağlanacak halimize!
Laf yetiştirmeye çalışıyoruz birbirimize!
Şapkayı öne koyup düşünmüyoruz,
Ne oldu böyle bize diye!

Ecir Uğur Küçüksille

İnsanlar insanların elinde,
Adeta birer oyuncak!
Kullanıp, işleri bitince!
Bir köşeye umarsızca fırlatılacak!
Bunu herkes görecek,
Sessiz kalıp, sus pus olacak!
Sonra dillerde slogan, dünya güzel olacak!
Hadi canım siz de!
Dünyayı bu insanlık mı kurtaracak!

Ecir Uğur Küçüksille

Sorsan, herkes sütten çıkmış ak kaşık!
Yok kimsenin hayatında ek küçük bulaşık.
Hepsinin hayatları adalet sarayı!
Başkaları kirletiyor dünyayı.

Bahsederler haktan hukuktan!
Yalnız dilde, uygulama yok baksan!
Hele bir de menfaat varsa,
Olur her şey yerle yeksan!

Dolaşıyorlar hep çuvaldızlarıyla,
Korkuyorlar kendileriyle hesaplaşmaya!
Yalanlarla dolu bir dünya kurmuşlar,
Yaşıyorlar hayatlarını doya doya.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

On düşünüp bir kelime etmek gerek bu zamanda,
İstedikleri yöne çekiveriyorlar anında,
Sen kendini anlatmaya çalışıyorken,
Yıpranıyorsun, eziliyorsun toplumda.

Düşene bir de ben vurayım düşüncesi herkesde,
Sorup soruşturmak yok ne olmuş diye!
Sağdan soldan duyup,
Yapıştırırlar damgayı ezbere!

Sonra, haklı çıkmışsın çıkmamışsın,
Hiç önemli değil!
Bir kere kazınırsın insanların aklına,
Silmek hiç kolay değil!

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Güçlüler güçsüzleri eziyor,
Ezilenler sesini duyuramıyor,
Duyanlar güçlünün yanında yer alıyor,
Bu düzene artık yüreğim dayanmıyor.

Bir avuç insan bu düzene isyan ediyor!
Hak, hukuk var diye haykırıyor,
Duyan herkes başını kuma sokuyor!.
Bu düzene artık yüreğim dayanmıyor.

Kime gitsen bir kılıf uyduruyor,
Kısaca beni karıştırma diyor,
Düşenin elinden tutan olmuyor,
Bu düzene artık yüreğim dayanmıyor.

Ecir Uğur Küçüksille

Ben mi yorgunum, yoksa sen mi durgun,
Öyle bakma gözlerime, dağılıyorum.
Buz gibi ellerin, yüzün solgun,
Ne olur söyle artık, korkuyorum.

Neler geçiyor aklımdan bir bilsen,
Deli der, uzaklaşırsın benden!
Geçen her dakika bir gün gibi sanki,
Ne olur söyle artık, bittim beklemekten.

Dudakların mühürlü sanki açılmıyor,
Dilin lal olmuş söylemiyor,
Bu halin beni benden ediyor,
Ne olur söyle artık, yüreğim dayanmıyor.

Kan kusup, kızılcık şerbeti içerim,
Söylediklerini sineye çekerim,
Bir rüyaydı der, kalbime gömerim,
Ne olur söyle artık, ben de bileyim.

Ecir Uğur Küçüksille