Ne çok hüzün sığdırdım bir ömre,
Ağlasam mı, gülsem mi bilemedim.
Hep yükledim olanları kadere,
Elbet geçer diye bugünlere geldim.

Bazen, zamansız gidenlerle savruldum,
Bazen, düşüncesiz insanlarla.
Hepsi, beni benden etti!
Şu halim, onlardan geriye kalan.

Hayata küskünlüğüm de hüznün eseri,
Alnımdaki merdivenler de!
Ne yapsam kurtulamıyorum,
Silinmez izler bıraktılar bende.

Ecir Uğur Küçüksille