Hep kaybedince anlıyoruz
Elimizdekilerin değerini
Kırıyoruz, yıpratıyoruz, harcıyoruz
Sonra arıyoruz elimizden uçup gidenleri
Önce çocukluk var elimizde,
Hani delicesine koşup oynadığımız
Hayata toz pembe baktığımız
Geceyi gündüzü birbirine kattığımız ÇOCUKLUK.
Sonra gençlik,
Başımızda kavak yellerinin estiği,
Kalbimizi aşkların fethettiği
Hayatımızı hayallerin süslediği GENÇLİK.
Sonra ANA BABAMIZ,
Çocuklukta yanlarından ayrılmadığımız, çok sevdiğimiz
Gençlikte, onlardan çok şey bildiğimizi zannetiğimiz
Olgunlukta, keşke şimdi yanlarımızda olsalar diye arayıp özlediğimiz ANA BABAMIZ.
Hayat kısa bir su gibi akıp geçiyor yıllar
Bizde bırakıyor acı tatlı hatıralar
Böyle olduğunu biliyoruz da
Zamanında anlamıyoruz elimizdekilerin değerini
O günleri düşünüp yad ederek arıyoruz teselliyi.
20.02.1997
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
20.02.1997 gecmise yolculuk 🙂
Bu arada siir guzelmis hocam.