Son yaşadıklarım, her türlü koltuğun insanları değiştirdiği konusundaki düşüncemi adeta perçinledi.
Buna araba koltuğu da dahil!

Ecir Uğur Küçüksille

Bir gün sen de yalnız kalacak,
Anlayacaksın bensizliği.
Ben sensizliği yıllardır yaşıyorum,
Sen de yan için için, mutlu olma e mi.

Ben gül kokladım her gün sen diye,
Yerine koyamadım kimseyi yar diye.
Sen, ömrümü çaldın gittin benden,
Her şeyde beni ara, mutlu olma e mi.

Sen şen kahkahalar atarken uzaklarda,
Ben savruldum serseri rüzgarlarla sağa sola.
Şimdi diyormuşsun ben ne yaptım ona!
Düşüncelerde kaybol, mutlu olma e mi.

O gün gelip kapını çalınca,
İlk ben geleyim aklına!
Pişmanlık denizinde boğul,
Kimselere söyleyeme e mi.

Ecir Uğur Küçüksille

Kötü insanların zamanla düzeleceğini düşünmek veya onlara iyi davranarak düzelmelerini beklemek, en hafif tabirle enayiliktir. Kötülük kalıcıdır ve ölünceye kadar kalbine yerleştiği kişiyle yaşar.

Ecir Uğur Küçüksille

Gözlerinde kurmuşsun mahkeme,
Vermişsin kararı tek celsede,
Köşe bucak kaçıyorum seni görünce,
Malum kaderimi erteliyorum.

Haber gönderiyorsun gelsin diye,
Söyle nasıl bakacagim gözlerine?
Tebliğ edeceksin sonucu sessizce,
Düşünüp gözyaşları döküyorum.

Diyeceksin, artık hayatımda yoksun,
Varlığın benden uzak olsun.
Benim gibisini bulama,
Bir ömür hayalimle avun.

Duymamak için bu sözleri,
Görmemek için o gözleri,
Gerçeklere sırtımı dönüp,
Kendimi kadehlere vuruyorum.

Ecir Uğur Küçüksille

Çocukken;

Oku dediler,
Çalış dediler,
Araştır dediler,
Biat etme, sorgula dediler,
Helale harama dikkat et dediler,
Haksızlık etme dediler…

Ama, bunların hiçbirinin canım ülkemde bir anlam ifade etmediğini söylemediler…

Ecir Uğur Küçüksille

Yer etmiştin, gönül köşkümün baş köşesinde,
Sakınırdım seni esen rüzgardan bile,
Ne istedin bilemedim, sevgimden öte,
Oysa yeterdik birbirimize.

Günlerdir uyku girmiyor gözüme,
Kayboluyorum düşünceler dehlizinde,
Cevap bulamıyorum, bu nankör terk edişe,
Her neyi dert ettiysen, yeterdik birbirimize.

Ecir Uğur Küçüksille

Hiçbir uyarıyı dinlemiyor insanoğlu,
Gözünü kapatıp, yok ediyor geleceğini.
Suyu, doğayı, havayı keyfince harcıyor,
Hiç düşünmüyor geriden gelenleri.

İhtiyacı olmasa da alıyor,
Artıklarını umarsızca etrafa saçıyor,
Para için evreni feda ediyor,
Oturup bir kez sorgulamıyor, insanoğlu.

Sıcaklıklar her geçen gün yükseliyor,
Mevsimler kendinden geçiyor!
Dünya bir yok oluşa sürükleniyor,
Eyleme geçiyor gibi yapıyor, insanoğlu!

Ecir Uğur Küçüksille

O şarkı düşmez hiç dilimden,
Ne zaman aklımdan sen geçsen.
Seni ilk gördüğümde dinlediğim,
Hayatımı baştan sona değiştiren.

Herkes anlar ruh halimi,
Duyunca benden o melodiyi.
Gözler bana çevrilir birden,
Görmek için bendeki zevahiri.

Belki, bir daha göremedim seni,
Belki, söyleyemedim hislerimi.
Ama o şarkıyla hayatımda yer ettin,
Ne yaptım ne ettimse,
Silip atamadım seni.

Ecir Uğur Küçüksille

Alıp gittiniz beni benden,
Yok eser şimdi eski halimden,
Saçlarımdaki aklar yadigar sizden,
Gençliğimin katili zalim yıllar.

Kopardınız birer birer sevdiklerimi,
Şu yalan dünyada yalnız bıraktınız beni.
Şimdi anılarda arıyorum teselliyi,
Hayatıma acı katan zalim yıllar.

Çok çile çektim çok ömrümce,
Hep bir sonraki dedim,
Umut  bağladım size.
Sonu hüsran oldu yoruldum,
Kaldım gözyaşları içinde.

Nafile çırpınışlar giden gitti,
Gelmeyecek kaçan fırsatlar önüme.
Zalim yıllar bir su misali geçti,
Bir harabe bıraktı benden geriye.

Ecir Uğur Küçüksille

İnsanlar kolay elde ettikleri şeyleri kolayca harcıyorlar. Tıpkı bugün olduğu gibi. Kolay harcıyoruz aşkı, sevgiyi, insanları…

Sonra, eskiye özlem olur mu diyorlar! Çok özlüyorum eskiyi. Belki yokluk vardı ama biliyorduk elde edebildiklerimizin değerini.

Ecir Uğur Küçüksille