Delice sevmek,
İliklerine kadar hissetmek sevgiyi.
Yerinden çıkacakmış gibi kalbinin çarpması,
Ama, demir parmaklıklar arkasına hapsetmek düşüncelerini.

Hep acabalarla boğuşmak,
İçin için yemek kendini.
Ve bir gün başkasıyla görmek,
Derin sulara gömmek bütün hayallerini.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Hep sus, aman konuşma dediler,
Ne olursa olsun alttan al dediler.
Makama, ünvana tamah ettirdiler,
İçimdeki toprağı dağa dönüştürdüler.

O dağ ki her geçen gün eritti beni,
Hayatta sağdan sola savurdu beni.
Gerçekleri geç de olsa gördüm ama,
Ömrümü yedi, hayata küstürdü beni.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Her gün dışarı çıkmak için çıktığın kapıdan,
O gün bir tren kalkacak.
Ve bu trenin geri dönüşü olmayacak.
Sessizce bakacaksın sevdiklerinin arkasından,
Bunun bir son olduğunu bilir gibi.
Kimi iyiydi diyecek, kimi kötüydü.
Kimi erkendi diyecek, kimi iyi ki göçtü !
Kimi eli boldu diyecek, kimi ne götürdü ?
Anlayacaksın boşa heba etmişsin bir ömrü,
İşte tek gerçek bu!
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bilmem! Düşünür müsün o güzel günleri ?
Sahilde el ele verip yürüdüğümüz geceleri,
Mehtabı seyrederken erittiğimiz saatleri,
Ben o günleri düşünüp de ağlar oldum sevdiğim.

Ayrıldığımız gün hayatımda bir kabus sanki,
O gün bugündür gönül kapım kilitli.
Ne olur dön, aç, gir de içeri,
Gördüklerim rüya olsun, bu kabustan uyandır beni.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bir çığlıkla başlar bütün hikaye,
Herkes etrafında olur pervane.
Sanırsın hayat geçecek böyle,
Gerçeklerle yüzleşirsin büyüdükçe.

Büyümek en büyük hayalindir,
Sanırsın büyüyünce hayat keyiflidir.
Oysa bir sorsan büyüklerine,
Senin yerinde olmak için neler neler verir.

Böyle geçecek hep hayat,
Hep bir sonraki adım hayalin olacak.
Ama hiç bir zaman unutma!
Bir sonraki adımda bir önceki adım aranacak.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Ne çok sevmiştim seni delicesine,
Bir değil bin defa ölürcesine,
Uğruna ömrümü verircesine,
Sen benim hayallerimi yıkıp da gittin.

Ümid ufkum karardı sen gidince,
Hayatım yokluğunda bir bilmece.
Sensizliği yudumluyorken içki kadehlerinde,
İnan acı çığlıklar kopuyor yüreğimde.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bak dedim yanımdaki gence,
Bak, alnımdaki derin çizgilere.
Bunların her biri,
Hayatta aldığım darbelerin eseri.
Biri az, biri çok hepsi derinden yaraladı beni.
Kimisinde; dost bildiklerim beni sırtımdan vurdu,
Kimisinde; yola beraber çıktıklarım beni yapayalnız ortada koydu,
Kimisinde: iftira attılar ben mücadele ettim, etrafımdakiler sustu.
Bunları dinleyen genç sordu merakla!
Tecrübelisin artık yıkılmazsın değil mi hayatta ?
Acı bir gülümsemeyle dedim ki;
İnsanlarda bu iki yüzlülük ve menfaatçilik,
Bende de bu insan sevgisi oldukça,
Daha çok darbe yerim, daha çok çizgi eklerim alnıma.

Ecir Uğur Küçüksille

Kıyamam gözlerinden akan bir damla yaşa,
Korkarım bir söz söyleyip kalbini kırmaya,
Gonca bir gül gibi bakarım sana,
Mutluluklar hep senin, hüzünler benim olsun.

Aman solmasın o güzel yüzün,
Kısılmasın sesin, duyamam güzel sözün
Hep ışıklar saçsın o ceylan gözün,
Sıhhatler hep senin, hastalıklar benim olsun.

Ya küsersen diye hep endişem,
Saçmalama diyorsun duyunca sen.
Keşke elimde olsa, aklımdan bir silebilsem.
Ama tek derdim sen ol sen,
Endişeler hep benim, hep benim olsun.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Yine gitti gencecik fidanlar,
Yine bağrına taş bastı gözü yaşı analar,
Vatan için söndü ocaklar,
Sen bu millete sabır ver Ya Rab.

Ne umutlar daha yeşermeden soldu,
Oysa aşılacak daha nice dağ vardı.
Nice sevdalar yandı kül oldu,
Ateş en çok düştüğü yeri yaktı.

Hep yanıyor da ülkece yürekler,
Üç beş gün geçmeden unutuluyor gidenler.
Aileler, eşler, çocuklar hep anılmak ister,
Unutma geridekileri rahat uyuyamaz şehitler.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE