Yalan değil seviyorum inan seni,
Sensiz geçmesin istiyorum ömrümün en güzel demleri,
Suya hasret topraklar gibi bekliyorum seni,
Ne olur bir haber yolla da, şen olsun şu derbederin gönül evi.
Ankara garındayım
Hani bekle demiştin ya bana
Seni bekliyorum gelecek trende.
Uzaktan görünce treni, fırlıyorum ayağa
İçimde garip bir kıpırtı, çocuklar gibi seviniyorum.
Herkes inip de trenden seni göremeyince
Derin bir hüzün kaplıyor içimi.
İnanmak istemiyorum sensizliğe,
İnanmak istemiyorum dönmeyeceğine,
Ümidimi yitirmek istemiyorum.
Öyle dalmışım ki derin düşüncelere,
Sırtıma dokunan bir elle irkiliyorum birden,
Bitti diyor gelmeyecek artık tren.
Bu gardan seni uğurladığım gün geliyor aklıma,
Ankara garı diyorum geri ver sevdiğimi.
Ama sonra boş diyorum bu haykırışların hepsi.
Sabahın ilk ışıklarında teselli arıyorum,
Anlıyorum giden dönmeyecek artık geri.