Rüzgarda savrulan sonbahar yaprakları misali,
Savruldu gönül sevda peşinde.
Boşlukta gezinen serseri bir kurşun gibi,
Yerleşti her seferinde ilk bulduğu kalbe.

Kimine kader dedi gönül,
Kimine nasip.
Gerçek mutluluğu bulamadı gönül,
Şimdi yapayalnız ve garip.

Git gönül git işine,
Düştüm seninle binbir derde.
Ne seçmeyi bildin, ne de sevmeyi,
Dur demedin bir kez bile.

Ecir Uğur Küçüksille