Makamı elde eden çok değişiyor,
Kendisi ne kadar inkar etse de!
Etrafına etten bir duvar örülüyor,
Her ne kadar yok dese de!

O duvar ki şakşakçılar dizili üst üste,
Yok lugatlarında evetten başka kelime!
Bırakmazlar onu yalnız bir an bile,
Makam sahibi mutludur okşanan egosu ile.

Çıkmaz artık odasından, görmez kimseyi,
Bilir herşeyi, onların anlattıkları gibi!
Kopar yönettiklerinden, kalmaz etkisi,
Sanar kendini herkesin efendisi!

Kimse kalmadı kalmayacak makamda baki,
Bunu düşünerek makamı işgal etmeli.
Oraya çıkarken herkes yanında olur da,
İnince kaç kişi selam verecek!
Bu en önemlisi.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne hale getirdi bizi sosyal medya,
Duygularımızı, inceliğimizi yitirdik!
Her anımız kadrajlarda, videoda,
Beğenilme arzusuyla insanlığımızı bitirdik!

Ne zaman bir olay olsa ya da duysak haber,
Paylaşarak duyarlılığımızı gösterdik!
Unuttuk birkaç gün geçmeden hemen,
Çözmek için hiç çaba sarfetmedik!

Hep diyoruz benim elimden ne gelir?
Sen bir adım at, ses ver!
Birler bin olur, binler yüz bin,
Dikkat çeker, güven verir, çözüm getirir.

Ecir Uğur Küçüksille

Gül dalında güzel,
Sevgi karşılık bulunca.
Eğer beni sevmiyorsan,
Öyle kal uzakta.

Bırak hayallerim yıkılmasın,
Aşka inancım solmasın.
Bir ömür boyu sevdalı,
Hep belki umuduyla yaşayayım.

Ecir Uğur Küçüksille

Bazen, yalnız hissediyor insan kendini,
Olsa da etrafında insan seli!
Nasıl olsa diyor;
Bir gün, en zor anında terkedip gidecek herbiri!
Sonbaharda, yaprakların ağacı terkettiği gibi.

O zaman;
Neden, bu herkesi memnun etme gayreti,
Neden, bu çekilmez insanları idare etme çilesi.
Tutmamalı çevrende seni yoran birini,
Sonradan sen üzüleceğine, şimdi o üzülmeli.

Ecir Uğur Küçüksille

Git diyorsun bu şehirden,
Sil diyorsun beni maziden,
Sorma diyorsun bana neden,
Söyle, böyle nasıl yaşarım ben?

Kolay mı öyle bir kalemde silmek?
Kanayan yarama tuz basıp sessizce gitmek,
Neden diye düşünüp hayata küsmek,
Bir ömür boyu bunu sineye çekmek.

Seni bilmem ama ben alışamam,
Yüreğimdeki isyan çığlıklarıyla başa çıkamam,
Geçmişe bir sünger çekip,
Bir başka gönül kapısını çalamam.

Ecir Uğur Küçüksille

Bu aralar çok yokluyorlar bam telimi,
Sustukça sanıyorlar sindiğimi.
Bir gün öyle patlayacağım ki!
Kaçacak delik arayacak her biri.

Sessizliğim asaletimden,
Sanmayın korkuyorum sizden!
Oyalanın güç elinizdeyken,
Haberim var her birinizin ciğerinden!

Ecir Uğur Küçüksille

Canından can verirsin de,
Dünyayı önüne serersin de,
Kılına zarar gelsin istemezsin de,
Evlat da el oluverir günün birinde!

Canın yanar, konduramazsın kendine,
Yüreğin kanar, anlayamazsın niye,
Yine de yüzün güler, belli etmemek için ele,
İçinden dersin, bunun için miydi çektiğim çile!

Maziye gider, ana babanı hatırlarsın,
Onların söylediklerini daha iyi anlarsın,
Kırılırsın, kızarsın, ağlarsın,
Ama, yine de evlâdım der silip atamazsın!

Ecir Uğur Küçüksille

Yalnız, herkesten ve herşeyden uzak,
Bütün zaman senin,
Alabildiğince yeşillik uzanıyor önünde,
Sadece kendine karşı sorumlusun, düşünsene!

Ne rahatsız eden ve hırslı bakışlar,
Ne gereksiz tartışmalar,
Ne de her şeye yetişmek için koşuşturmalar,
Sakin ve stresten uzak, düşünsene!

Hayali bile güzel,
Hiçbir zaman gerçekleşmese de!
İnsan hayallerle yaşarmış,
Haydi sen de hayal etsene.

Ecir Uğur Küçüksille

Bugün, eşim dostum çok diye güvenme!
Sağda solda büyük söz söyleme!
İnsanlar menfaat için her yerde, herkesle,
En zor gününde, kalırsın tek başına orta yerde.

Ben kimim, benden ne menfaati olacak deme!
Saf duygularınla hareket etme!
Zaman öyle bir zaman ki!
Ulaşıyorlar senin üzerinden menfaat olan yere!

Yazık, ne ar kaldı ne de haya,
Bakamıyor kimse güvenle hayata.
İnsanlık koşuyor dört nala karanlığa,
Mübah oldu her şey, ulaşmak için sonuca.

Ecir Uğur Küçüksille

Bir elin verdiğini diğer el görmez dedik,
Ettiğimiz yardımı herkese gösterdik.
Komşusu açken tok yatan bizden değil dedik,
Komşumuzun bırakın açlığını, kim olduğunu bile bilmedik.

Alan var alamayan var, ayıp dedik,
Sosyal medyada yedik, içtik.
Öksüzü yetimi gözetmeliyiz dedik,
Onlarla karşılaşınca aldırış etmedik.

Haram yemek günah dedik,
Haram yiyeni baş tacı ettik.
Para bugün var yarın yok dedik,
Para için birbirimizi yedik.

Zekat versek fakir kalmaz dedik,
Vermemek için bahaneler ürettik.
İbadet Allah ile kul arasında dedik,
Araya girmek isteyenleri kabul ettik.

Kısacası hep söyledik,
Ama gerçekleştiremedik.
Dünyayı düzeltmek için,
Hiç çaba sarf etmedik.

Ecir Uğur Küçüksille