Neden bütün yollarım sana çıkıyor?
Neden düşüncelerim sende boğuluyor?
Neden hayalinle uykuya dalınca,
Gecelerim gündüze kavuşmuyor.

Sen kırdıktan sonra kalemimi!
Budur ruhumun ahvali.
Senden uzakta yapayalnız,
Yaşıyorum bir serseri misali.

Ecir Uğur Küçüksille

Gün ışımış,
Yıldızlar, güneşe bırakmış yerini.
Ben mi?
Alaca karanlıktayım,
Yüreğim yangın yeri!
Çok su attım üstüne,
Ama halâ sönmedi!

Ecir Uğur Küçüksille

Birer birer geçip gidiyor hayattan,
Beni ben yapan öğrencilerim.
Her seferinde can kopuyor canımdan,
İçin için yanıyor yüreğim.

Her biri gencecik fidan,
Daha çok şey bekliyorlardı hayattan,
Göçüp gittiler evlatlarına doyamadan,
Hilal, Mürşide, Serdar, Ahmet, Akbulut.

Böyle mi olacaktı diyorum!
Efkârlanıyor, derin bir ah çekiyorum!
Yaşlı gözlerle maziye dalıp,
Hatıralarla avunuyorum.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne çok ümit yüklenir,
Şu hayat trenine.
Hepsi ayrı bir mihenk taşı,
Bu yaşam serüveninde.

Her ümidin durağı ayrı,
Kiminde durur tren, ümitler yeşerir.
Kiminde geçer gider,
Geride gözler bırakır yaşlı.

Ümitle var olur insan,
Ümitle yaşar.
Bilinmez, hayat treni,
Hangi duraklarda konaklar.

Ecir Uğur Küçüksille

Dışarda bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyor,
Geçiyorum pencerenin önüne, seyre dalıyorum.
Cama çarpan her damla,
Hayatımda bir anı temsil ediyor sanki.
Kayıp gidiyor penceremden, geçen zaman misali.
O günlere gidiyorum,
Keşke diyorum keşke!
Pişmanlıkla biten günleri durdurabilseydim,
Penceremden kayan damlaları durdurabildiğim gibi.
Sonra diyorum, yok çaresi!
Geçmişe dönüp bakmak,
Sadece mutsuz edecek seni.

Ecir Uğur Küçüksille.

Gençliğimin baharında kondun gönül dalıma,
Tomurcuklar çiçek açtı varlığınla.
Senden sonra görmedim kış,
Batmadı güneş hayatımda.

Gülizarımın gonca gülüsün,
Neşe kaynağısın ömrümün.
Bilmem nasıl yaşarım,
Seni görmedigim bir gün.

Ecir Uğur Küçüksille

Rüzgarda savrulan sonbahar yaprakları misali,
Savruldu gönül sevda peşinde.
Boşlukta gezinen serseri bir kurşun gibi,
Yerleşti her seferinde ilk bulduğu kalbe.

Kimine kader dedi gönül,
Kimine nasip.
Gerçek mutluluğu bulamadı gönül,
Şimdi yapayalnız ve garip.

Git gönül git işine,
Düştüm seninle binbir derde.
Ne seçmeyi bildin, ne de sevmeyi,
Dur demedin bir kez bile.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne okuyan ne araştıran var memlekette,
Sosyal medya, dedikodu her yerde.
Düşünmek, boşa zaman geçirmekle eşdeğer!
Bir düşünene! inanmak moda canım ülkemde.

Doğruymuş yanlışmış araştırılmaz,
Düşünen söylüyorsa doğrudur, sorgulanamaz!
Eleştirenle yollar ayrılır, konuşulmaz!
Ayrıştık böyle böyle canım ülkemde.

Ecir Uğur Küçüksille

Hayatta her şey hüzne dahil,
Sevinçler de üzüntüler de.
Hüzünsüz hayat, sözsüz bir dil,
Hüznün yeri farklı gönüllerde.

Hüzünlü anında düşünür insan,
Hesabını yapar doğrunun yanlışın.
Farklı kararlar alır her seferinde,
Yeni yollar çizer kendine.

Hüzün dikenli bir gül,
Acısı da var güzelliği de.
Dikenleri ayırıp güle sahip olmak,
Sadece senin elinde.

Ecir Uğur Küçüksille

Bir ateş gibi düştün gönül evime,
Yaktın kül ettin, eyledin virane.
Gecelerim gündüz oldu, gündüzlerim gece,
Sen benden habersiz, ben sana divane.

Her sabah seninle açıyorum gözümü,
Her akşam seninle kapatıyorum.
Sen beni bilmesen de,
Ben sana divane yaşıyorum.

Ecir Uğur Küçüksille