Vatan millet deyip her işe atılırız,
Ne iş olsa yapar diye damgalanırız!
Kırılırız, yıpranırız,
Ama, yılmayız biz enayiler!
Nerede bir angarya iş olsa hatırlanırız!
Hemen telefonla aranırız,
Yutkunur ağzımızı açamayız!
Hep eziliriz, biz enayiler!
Bir gün yeter der! Sesimizi çıkarırız,
O anda saygısız diye yaftalanırız!
Bir girdap içinde yuvarlanırız,
Kaybolur gideriz, biz enayiler!
Ecir Uğur Küçüksille
Bir bireyin vizyonu, idol olarak aldığı kişi kadar daralır veya genişler.
Ecir Uğur Küçüksille
Bu ülke,
Dürüstlükten ödün vermeyenler,
Vatan için çaba sarfedenler,
Adaleti şiar edinenler,
Sayesinde yükselecektir.
Ümit besleme bunlardan başkasına,
Aldanma hayal satanlara,
Kulak kabartma süslü laflara,
Lüksümüz yok geç kalmaya.
Ecir Uğur Küçüksille
Varlık içinde yokluk yaşayanlar,
Yok kelimesi diline pelesenk olanlar.
Bir gün göçeceksiniz bu dünyadan,
Ve arkanızdan hiç iyi konuşmayacaklar!
Ne kendinize faydanız var!
Ne de ihtiyacı olan bir garibe!
Eliniz hiç cebinize gitmez,
Kar sayarsınız bir bardak çayı bile!
Bilmem, kime saklıyorsunuz varlığınızı?
Gelininize mi, damadınıza mı?
Yoksa sizinle mi gelecek öbür tarafa!
Gerçekten kefenin cebi var mı!
Ecir Uğur Küçüksille
Hiç kimse göründüğü gibi değil,
Aldanma, sahte tebessüm ve samimiyete.
Hiç kimsenin özüyle sözü bir değil,
Aldanma, söylenen süslü kelimelere.
Herkes adeta bukalemun olmuş,
Uyum sağlıyor hemen bulunduğu yere.
Mert insan bulmak hayal olmuş,
Dünya döndü adeta bir çöplüğe.
Ecir Uğur Küçüksille
Özünde var insanoğlunun,
Hep en önde olmak.
Dile getirmese de ister,
Dikkatleri üstünde toplamak.
Bu uğurda harcar,
Zaman, para ve bir ömür!
Çok kalpler kırar,
Yaptıklarını normal görür!
Hep söylenir de,
“Aman gözüm yok, istemem” sözü.
Bir kıvılcım da olsa vardır derinlerde,
Bekler alevleneceği günü!
Ecir Uğur Küçüksille
Yaşlanıyorum galiba,
Gönlüm razı gelmiyor haksızlığa.
Neyse pat diye söylüyorum,
Hakim olamıyorum duygularıma.
Sevmiyor insanlar,
Kaçıyorlar duyunca doğruları!
Yalanlarla yaşıyorlar,
İstemiyorlar düzen bozanı!
Ne ben değişirim,
Ne de insanlar bundan sonra.
Yavaş yavaş alışmalıyım,
Yalnız ve doğrularla yaşamaya.
Ecir Uğur Küçüksille
Doluya koyuyorum almıyor,
Boşa koyuyorum dolmuyor,
Yarınları düşündükçe,
Geceleri gözlerime uyku girmiyor.
Bu da olmaz dediğim her şey,
Bir bir gerçekleşiyor!
Eskiden şaşırdığım her şey,
Artık normal geliyor!
Yanlış yapanlar ödüllendiriliyor!
Çalışmadan kazanmak özendiriliyor!
Toplum bunları tepkisiz izliyor!
Ve bir nesil bu normalle yetişiyor!
Terazi hep güçlüden yana!
Garibanın başı hep darda.
İnsanlar artık arıyor,
Çareyi sağda solda!
Hadi biz geldik gidiyoruz,
Çocuklarımızın geleceğini düşünüyorum.
Böyle bozuk bir düzen,
Nasıl düzelir düşünüp, kahroluyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Hayat, engebeli bir yol oğul,
Düşe kalka öğreneceksin yürümesini.
Dost, arkadaş diye sarıldıklarının,
Kimi düşürmeye çalışacak,
Kimi kolundan tutup kaldırmaya bu yolda.
Böyle öğreneceksin,
Güven kelimesinin anlamını.
Sevmek, kendinden vazgeçebilmektir oğul,
Böyle öğreneceksin fedakarlık etmesini.
Kimi zaman mutluluktan uçacak,
Kimi zaman üzüntüden kahrolacaksın.
Böyle öğreneceksin,
Bir ömür boyu omuz omuza yürümeyi.
Kısaca, hayat bitmeyen imtihanlarla doludur oğul,
Kiminden başarılı olacak,
Kiminden sınıfta kalacak,
Hepsinden yeni bir ders çıkaracaksın.
Böyle öğreneceksin,
Hayatın bitmeyen bir okul olduğunu.
Ecir Uğur Küçüksille
Çökülmüş insanların gençliğine üç harflilerle,
LGS, TYT, AYT.
Bir ömür heder ediliyor,
Bakmadan verilen on iki yıllık eğitime.
Belirlemesi isteniyor gençlerden,
Geleceğini üç beş saate.
Sonra da yıkılıyor bütün sorumluluk,
Onların verdiği emeklere.
Kimse mesleğe yönlendirilmiyor,
Koskoca on iki yol boyunca.
Herkes bir yarışa sokuluyor,
Üniversiteye girme yolunda.
Kalmadı gençler kalmadı artık,
Üniversite okumanın bir anlamı.
Sadece mezun olmak yetmiyor,
İnanın gerçek hayat çok farklı!
Gençler!
Herkes okumak zorunda değil üniversite,
Bu ülkenin geleceği mesleki eğitimde!
Kendi yeteneğinizi keşfedin!
Yönelin zamanında bir mesleğe.
Ecir Uğur Küçüksille