Ne kadar acı!
Dürüstlük, hep kaybediyor bu dünyada.
İftira atılıyor, yüz çevriliyor, sırt dönülüyor…
Kısaca, kaybetmeye mahkum ediliyor!

Ecir Uğur Küçüksille

Hiçbir şey eskisi gibi değil,
Zaman akıyor bir nehir misali,
Ne sonbahar var ne ilkbahar,
Ne de güler yüzlü nahif insalar!

Sararmıyor hazan yaprakları,
Düşmüyor nazlı nazlı toprağa!
Vaktinde açmıyor ağaçlarda tomurcuklar,
Baharı müjdeleyemiyor,
Şaşırıyor onlar da!

Zamanda yolculuk yapılıyor sanki,
Haftanın bir başını bir de sonunu hatırlıyorsun!
Belirli belirsiz bir gençlik rüzgarı,
Bir de bakmışsın,
Şakaklarına yağmış ömrünün ilk karları!

Kimi diyor döndü devran,
Kimi diyor ahir zaman.
Tek gerçek var,
Gelip geçiyor koca yaşam.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Kuralsızlık kural oldu,
Kimse artık yadırgamıyor!
Dürüst hayat sürmek enayilik oldu,
Herkes işinin yürüdüğüne bakıyor!

Borcunu zamanında ödeyen,
Eğitimini zamanında bitiren,
Kanunlara riayet eden,
Adeta cezalandırılıyor!

Dertleniyorum, geziyorum diyar diyar,
Anlatıyorum, gülüyor dinlemiyorlar!
Belki düzelmeyecek bu düzen ama,
Yılmayacağım,
Koca hayatta hep bir ümit var.

Ecir Uğur Küçüksille

Bırak herkes kötü bilsin seni,
Yapmayınca onların isteklerini.
Konuşsunlar arkandan ileri geri,
Yap her zaman doğru bildiğini.

Alışmışlar her isteklerine evet cevabına,
Yürütüyorlar bütün işlerini bu yolla.
Aldıkları tek hayır cevabı,
Tokat gibi çarpıyor suratlarına.

Kimi zaman isterler paranı!
Kimi zaman isterler zamanını!
Kimi zaman da elindeki son lokmanı!
Hak bilirler kendilerinin bu tavrını!

Bırak!
Yapıp sen üzüleceğine,
Yapma onlar sinirlensin!
Şu fani dünyada tek düşünmen gereken,
Sensin, sensin, sensin!

Ecir Uğur Küçüksille 

Ne kadar konuşsan ne kadar anlatsan boşa,
Herkes gidiyor kendi yoluna.
Sonuç almak istiyorsan yurdumda,
Dokunmalısın insanımın cüzdanına!

Ne kazalar,
Ne hastalıklar,
Ne de yaşadıkları,
İnsanımı yaptıklarından döndürür!
Cüzdanına dokununca gözüne gerçekler görünür!

Ecir Uğur Küçüksille

Bazen yolun başında,
Bazen sonunda,
Ama mutlaka!
Yaşam öğretiyor insana.
Niyeti kötü olanı!
Gözü kem bakanı,!
Adamı hemen satanı!

Ecir Uğur Küçüksille

İz bırakır bazı olaylar,
Unutmak istesen de unutamazsın!
Bir bıçak misali saplanır bağrına,
Bir ömür boyu onunla yaşarsın!

Hatırlatan en ufak şey,
Alır götürür seni o ana.
Çekersin elini her şeyden,
İrkilir, gözlerini açarsın.

Yok dersin, olmaz dersin,
Kurtulmalıyım bu durumdan.
Gün olur yine düşünür!
Geçmişi kahırla anarsın.

Ecir Uğur Küçüksille

Düştüm gülen gözlerine,
Yanıyorum sevda ateşiyle.
Ne yerdeyim ne de gökte,
Seni düşünmeden edemiyorum.

Soruyorum herkese,
Kimdi o? Nerede bulurum diye,
Dünya kazan ben kepçe,
Her yerde seni arıyorum.

Dalıvermişken uzaklara bir an,
Sesini duyuyorum sanki yakından,
O heyecanla kalkıp koltuktan,
Hüzünle yerime oturuyorum.

Nerdesin nerde ey Dilruba?
Yokluğunu döküyorum mısralara.
Sen bihaber uzaklarda,
Ben aşkında tutuklu yaşıyorum.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne insanlar var şu dünyada,
Sanırsın dünyayı onlar kurtarmış!
İçindeki kötülük vurmuş suratlarına,
Yüzlerinde nur kalmamış!

Girdiklerinde bir ortama,
Sessizlik hakim olur insanlara!
Gözler kaçar hep başka tarafa,
Gitmesi için başlanır içten dualara!

Keşke olmasalar hiç toplumda,
Yaşasalar kendileri gibilerle bir arada!
Ve bu tip insanlar için,
Kimse harcamasa enerjisini boşa!

Ecir Uğur Küçüksille

Hocayı tanımam ama,
Kesin kötü biri.
Dersi bilmiyorum ama,
Anlamayacağım gibi.
Derse hiç gitmedim ama,
Sıkıcı gibi.
Sınava çalışmadım ama,
Kalırım gibi.

Ailem gelsin,
Halimi görsün,
Ben susacağım, arkadaşlarım konuşsun,
Kim daha ön yargılı, kim daha tembel
Bırakır o beni, bırakır o beni.

Ecir Uğur Küçüksille