Ne hale getirdik saygıyı,
İnsanı insan yapan,
Toplumu bir arada tutan,
Duruşu, edebi, adabı!
Diyorlar, elde ediliyor hepsi parayla!
Gören gözler görmez oluyor nasıl olsa!
Bir de arkam sağlamsa!
Kapatılır yaptıklarım her durumda!
Çoğunluk sus pus ağzını bıçak açmıyor!
Bir de üstüne paraya düğme ilikliyor!
Konuşanın ağzına kürekle vuruluyor!
Sonra ah vah,
O elden gidiyor bu elden gidiyor!
Ecir Uğur Küçüksille
Koskoca adamlar yalan söylüyor!
Gücü kullanıp ezmeye çalışıyorlar!
Neden mi?
Menfaat için!
Etrafındakiler susuyor, üç maymunu oynuyor!
Neden mi?
Korktukları için!
Şöyle bir bakınca insan sanıyorsun yüzlerine!
Ama hepsi silik zavallılar,
Omurga kalmamış bedenlerinde!
Göz yumuyorlar kendi adlarına karar verilmesine,
Hep bir çoban arıyorlar,
Alışmışlar güdülmeye!
Susacak mıyım?
Hayır!
Devam edeceğim elinden geldiğince mücadele etmeye!
Ecir Uğur Küçüksille
Bu gece gidiyorum şehirden,
Kafamda cevap bekleyen sorular,
Kalbimde kıştan bozma bir sonbahar,
Ve kaybolan ümitlerimle gidiyorum.
Bu şehrin sokaklarında yaşadım,
Sevdayla olan sınavımı.
Ve seninle bıraktım,
Aşka olan inancımı.
Gözümde yaşlarla,
Dilimde ahlarla,
Ve onulmaz yaralarla,
Bu gece gidiyorum şehirden.
Ecir Uğur Küçüksille
Hep öteliyoruz hayallerimizi,
Birşeyler bahane edip sonra diyoruz.
Kızıyor içimize atıyoruz söyleyeceklerimizi,
Zamanla düzelir deyip hapsediyoruz.
Oysa ne kadar yanılıyoruz,
Ömür sonlu bir zaman!
Belirsiz bir geleceği bekliyoruz,
Belki de hiç görmeyeceğimiz o an!
Hemen yapmalısın imkanın varsa,
Özgür bırakmalısın içinden geçenleri.
Hayat bir cümle kadar kısa,
Ve bilemezsin malum sonun ne zaman geleceğini.
Ecir Uğur Küçüksille
Olanda çok olmayanda yok para,
Orta direk yeniden sahalarda!
Geri döndük parası olmayan ölsün moduna,
Doksanlı yıllar merhaba!
İş aslanın midesinde,
Torpil yine zirvede,
Okumak, işin ehli olmak nafile!
Geri döndük dayısı olmayan ölsün moduna,
Doksanlı yıllar merhaba!
Eskiden şikayet ediliyordu cahillerden,
Şimdi şikayet ediliyor okumuş cahillerden,
Dönüyoruz gençlik yıllarımıza yeniden,
Doksanlı yıllar merhaba!
Önceden haberimiz olmazdı anlamazdık,
Seyrederdik olan biteni!
Şimdi her şeyden haberimiz var anlıyoruz,
Yine seyrediyoruz olan biteni!
Hiç değişmemişiz aslında değil mi!
Doksanlı yıllar merhaba!
Ecir Uğur Küçüksille
Öyle bir zamanda yaşıyoruz ki,
Herkesin her konuda fikri var!
Okuyup araştırmıyorsan,
Yanlış yola sapmak çok kolay.
Konuşanlar öyle kendinden emin ki!
Dinliyor insanlar büyülenmiş gibi!
Sorgulamıyor kimse gerçek mi değil mi,
Yanlışlar doğru olarak dolduruyor beyinleri.
Çok zor değil aslında biraz düşünmek!
Bilmediğin her konuda şüphelenmek,
Biraz zaman harcayıp okuyarak,
Hayatına doğru yön vermek.
Ama alıştırıyor sistem herkesi hazıra!
Düşünmemeye, hep onaylamaya!
Hayata at gözlüğü ile bakıp,
Dünyadan bihaber yaşamaya!
Ecir Uğur Küçüksille
Ne kadar acı!
Dürüstlük, hep kaybediyor bu dünyada.
İftira atılıyor, yüz çevriliyor, sırt dönülüyor…
Kısaca, kaybetmeye mahkum ediliyor!
Ecir Uğur Küçüksille
Hiçbir şey eskisi gibi değil,
Zaman akıyor bir nehir misali,
Ne sonbahar var ne ilkbahar,
Ne de güler yüzlü nahif insalar!
Sararmıyor hazan yaprakları,
Düşmüyor nazlı nazlı toprağa!
Vaktinde açmıyor ağaçlarda tomurcuklar,
Baharı müjdeleyemiyor,
Şaşırıyor onlar da!
Zamanda yolculuk yapılıyor sanki,
Haftanın bir başını bir de sonunu hatırlıyorsun!
Belirli belirsiz bir gençlik rüzgarı,
Bir de bakmışsın,
Şakaklarına yağmış ömrünün ilk karları!
Kimi diyor döndü devran,
Kimi diyor ahir zaman.
Tek gerçek var,
Gelip geçiyor koca yaşam.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Kuralsızlık kural oldu,
Kimse artık yadırgamıyor!
Dürüst hayat sürmek enayilik oldu,
Herkes işinin yürüdüğüne bakıyor!
Borcunu zamanında ödeyen,
Eğitimini zamanında bitiren,
Kanunlara riayet eden,
Adeta cezalandırılıyor!
Dertleniyorum, geziyorum diyar diyar,
Anlatıyorum, gülüyor dinlemiyorlar!
Belki düzelmeyecek bu düzen ama,
Yılmayacağım,
Koca hayatta hep bir ümit var.
Ecir Uğur Küçüksille
Bırak herkes kötü bilsin seni,
Yapmayınca onların isteklerini.
Konuşsunlar arkandan ileri geri,
Yap her zaman doğru bildiğini.
Alışmışlar her isteklerine evet cevabına,
Yürütüyorlar bütün işlerini bu yolla.
Aldıkları tek hayır cevabı,
Tokat gibi çarpıyor suratlarına.
Kimi zaman isterler paranı!
Kimi zaman isterler zamanını!
Kimi zaman da elindeki son lokmanı!
Hak bilirler kendilerinin bu tavrını!
Bırak!
Yapıp sen üzüleceğine,
Yapma onlar sinirlensin!
Şu fani dünyada tek düşünmen gereken,
Sensin, sensin, sensin!
Ecir Uğur Küçüksille