Bırakıp gidersin,
Beni terkedersin,
Elveda dersin diye,
Kendime hayatı zehir ettim ben.
Bundandı üzerine titreyişim,
Zor günlerimi belli etmeyişim,
Her an yanında olmak isteyişim,
Cesaret edip sana söyleyemedim ben.
Korkum gerçek oldu, bitti dedin,
Bu kadar ilgiden sıkıldım dedin,
Yine kendimi ifade edemedim,
Şimdi hayalinle yaşıyorum ben.
Ecir Uğur Küçüksille
Ben ağlarken gülen,
Zorluklarımı bayram bilen,
Her an düşmemi bekleyen,
Onlarca insan var.
Olanları gören, bilen,
Çok abarttığımı belirten!
Tek şikayetçi sensin diyen!
Onlarca arkadaşım! var.
Ediyorum kendimce mücadele,
Aldım yıllarca birçok darbe.
Artık karar verdim, selamı sabahı kesmeye,
Hem beni hem düşmanlarımı idare edenlerle.
Ecir Uğur Küçüksille
Bu devirde, iyi insan yoktur! Senden menfaati olduğu sürece sana iyi yüzünü gösteren insan vardır!
Ecir Uğur Küçüksille
Aksırıncaya, tıksırıncaya kadar yiyorlar,
Hala gözleri başkalarının yediklerinde!
Yedi sülalerine yetecek para kazanıyorlar,
Hala gözleri başkalarının elindekilerde!
Doyuramıyoruz bazılarını,
Dünyaları onlara versen de!
Hep daha fazlasını istiyorlar!
Hırsları artıyor, elde ettikçe!
Doyuramıyoruz doyuramıyoruz,
Ne yapsak olmuyor!
İçin için kızıyor, bazen söyleniyor,
Seyrediyoruz film gibi sadece!
Ecir Uğur Küçüksille
Herkes soruyor birbirine,
Var mı bir çıkış yolu diye?
Var, olmaz mı!
Sende, bende, bizde!
Önce okuyacağız, araştıracağız,
Vermeyeceğiz aklımızı kiraya kimseye!
Sonra, başlayacağız kendimizi düzeltmeye,
Ve yayacağız bu davranışı herkese.
Vicdanımıza kulak vereceğiz,
Çekinmeyeceğiz, doğruya doğru yanlışa yanlış demeye!
Koruyacağız, devletin malını kendi malımız gibi özenle!
Liyakatı egemen kılacağız her yerde,
Adalet değişmeyecek kişiden kişiye!
O zaman yavaş yavaş düzeliriz,
Güzel bir miras bırakırız geleceğe.
Ecir Uğur Küçüksille
Mecnun oldum düştüm peşine,
Leyla oldun girdin kalbime.
Şimdi aldığım her nefeste,
Seni soluyor, seni kokluyorum.
Can suyum oldun şu dünyada,
Hayat verdin gülistanıma.
Şimdi elini her tuttuğumda ,
Aşk buymuş, seni seviyorum diyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Hayat ağacının yaprakları düşüyor toprağa,
Birer birer, zamanlı zamansız!
Kimi sararıp solunca,
Kimi daha yemyeşilken baharda!
Bir sebep bulunuyor, her düşen yaprağa!
Kimi için deniyor,
Yoktu kendine bile faydası!
Kimineyse hali kalmamıştı, hastaydı!
Akla hiç gelmiyor, her şeyin bir sonu vardı!
Ecir Uğur Küçüksille
Ne hale geldik böyle!
Tartışamaz olduk iki meseleyi.
Bağlamışız kendimizi bir görüşe,
Tıpkı takım tutar gibi!
Ayrıştık; ocu, bucu, şucu diye,
Unuttuk düşüncelere saygı göstermeyi!
Dinlemiyoruz bile karşı fikirleri,
Tıpkı takım tutar gibi!
Tek biz doğruyuz gerisi yalan!
Önemli değil dünyanın gerisi.
Yok evrende bizden iyisi,
Tıpkı takım tutar gibi!
İnanmıyoruz, gözlerimizle görsek de!
İnanmıyoruz, araştırıp incelesek de!
Her durumda duruşumuz belli!
Tıpkı takım tutar gibi!
Ecir Uğur Küçüksille
Dönüp açacağın kapıyı,
Sert kapatma çıkarken!
Sonra ihtiyacın olunca,
Bulursun kendini çare ararken!
Arlıysan gidemezsin!
Gururuna yediremezsin,
Kimselere diyemezsin,
İçin için kendini yersin.
Ecir Uğur Küçüksille
Dün mazide kaldı,
Yarın uzakta.
Gel bugünü yaşayalım,
Hiçbir şeyi umursamadan çılgınca.
Ecir Uğur Küçüksille