Deliliğe vuracaksın her şeyi bu dünyada,
Alışacak insanlar bu davranışlarına.
Sonra; ne sen düşüneceksin, ne onlar kırılacak,
Yaşayacaksın hayatı doya doya.

Ecir Uğur Küçüksille

Dünya çok değişti oğul,
Herkes herşeyden anlar oldu!
Bilmediğini söylemek ayıp!
Her konuda konuşabilmek mübah oldu.

Dünya çok değişti oğul,
İki yüzlüler mumla aranır oldu!
Dürüst olmak ayıp!
Şekilden şekle girmek mübah oldu.

Dünya çok değişti oğul,
Karşılıksız hiçbir şey yapılmaz oldu!
İyilik yapmak ayıp!
Menfaat için iş yapmak mübah oldu.

Dünya çok değişti oğul,
Sahip olduğumuz her değer kullanılır oldu!
Buna karşı çıkmak ayıp!
Bundan faydalanmak mübah oldu.

Değişti ve değişmeye devam edecek,
Aman sen de bunları kanıksama.
Dünyayı iyiler değiştirecek,
Doğruluk ve dürüstlükten ayrılma.

Ecir Uğur Küçüksille

Vitrin kusursuz görünmeli herkese,
Tek bir kelime bile edememeli kimse.
İçi iyi olmuş kötü olmuş kime ne!
Etkilenmeli bakan ilk görüşte.

Hep böyle değil mi bakış açısı,
Dışarından güzel görünsün tek amaçları!
Vitrini düzetiyorlar belki ama,
Arka tarafın hali içler acısı!

Mutlu, vitrin için çalışanlar bu halden,
Sorun görmüyorlar baktıkları yerden!
Herşey toz pembe onlar için,
Alıyorlar ya övgüyü her yerden!

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bir kez kapıldın mı yalan girdabına,
Çıkamazsın içinden bir daha asla.
Yalan yalanı getirir ardı ardına,
Ne söyleyeceğini şaşırırsın etrafına.

Gün gelir içini kemiren pişmanlık,
Etki etmez artık vicdanına!
Yalan öyle bütünleşir ki ruhunla,
Sen bile inanırsın zihninde yazdıklarına!

Öyle alışırsın ki yeni hayatına!
Kimseyi umursamazsın asla.
İncittiğin yürekler, tükettiğin hayaller!
Yüzleşeceksin hepsiyle zamanla.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne kadar zavallı insanoğlu!
Doğru yanlış dinlemiyor,
Helal haram demiyor,
Her kazandığını yanına kar sayıyor!

Ne kadar zavallı insanoğlu!
Ötesini berisini araştırmıyor,
Her söylenene inanıyor,
Çok kalp kırıp, çok dağlar yıkıyor!

Gücün yanında olunca,
Kapıları çok sert kapatıyor!
Hatayı arayıp hep karşıda,
Haksız olduğunu hiç düşünmüyor!

Oysa zaman çok hızlı geçiyor,
Ettikleri karşısına çıkıyor,
Kapattığı kapıların hepsi,
Bir bir yüzüne kapanıyor.

Ecir Uğur Küçüksille

Aşk, gonca bir güldür,
Büyük bir gülistanda.
Arayıp bulmak gerekir,
Emek ister, sabır ister.

Aşk, ilgi ister, özveri ister,
Özenle bakmalısın güle,
Yanında bir dal olmalısın hemen,
Büyütmelisin onu sevginle.

Aşk, tevazu ister,
Alışması zaman alır gülün dala,
Dikeni dokunuverir bazen,
Küsmemelisin hiçbir zaman ona.

Ve Aşk, dirayet ister,
Çılgın rüzgarlar esip,
Düşürse de sizi toprağa,
Sıkıca tutunup, yeniden boy vermelisiniz,
Yeni doğan günde dünyaya.

Ecir Uğur Küçüksille

Makamı elde eden çok değişiyor,
Kendisi ne kadar inkar etse de!
Etrafına etten bir duvar örülüyor,
Her ne kadar yok dese de!

O duvar ki şakşakçılar dizili üst üste,
Yok lugatlarında evetten başka kelime!
Bırakmazlar onu yalnız bir an bile,
Makam sahibi mutludur okşanan egosu ile.

Çıkmaz artık odasından, görmez kimseyi,
Bilir herşeyi, onların anlattıkları gibi!
Kopar yönettiklerinden, kalmaz etkisi,
Sanar kendini herkesin efendisi!

Kimse kalmadı kalmayacak makamda baki,
Bunu düşünerek makamı işgal etmeli.
Oraya çıkarken herkes yanında olur da,
İnince kaç kişi selam verecek!
Bu en önemlisi.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne hale getirdi bizi sosyal medya,
Duygularımızı, inceliğimizi yitirdik!
Her anımız kadrajlarda, videoda,
Beğenilme arzusuyla insanlığımızı bitirdik!

Ne zaman bir olay olsa ya da duysak haber,
Paylaşarak duyarlılığımızı gösterdik!
Unuttuk birkaç gün geçmeden hemen,
Çözmek için hiç çaba sarfetmedik!

Hep diyoruz benim elimden ne gelir?
Sen bir adım at, ses ver!
Birler bin olur, binler yüz bin,
Dikkat çeker, güven verir, çözüm getirir.

Ecir Uğur Küçüksille

Gül dalında güzel,
Sevgi karşılık bulunca.
Eğer beni sevmiyorsan,
Öyle kal uzakta.

Bırak hayallerim yıkılmasın,
Aşka inancım solmasın.
Bir ömür boyu sevdalı,
Hep belki umuduyla yaşayayım.

Ecir Uğur Küçüksille

Bazen, yalnız hissediyor insan kendini,
Olsa da etrafında insan seli!
Nasıl olsa diyor;
Bir gün, en zor anında terkedip gidecek herbiri!
Sonbaharda, yaprakların ağacı terkettiği gibi.

O zaman;
Neden, bu herkesi memnun etme gayreti,
Neden, bu çekilmez insanları idare etme çilesi.
Tutmamalı çevrende seni yoran birini,
Sonradan sen üzüleceğine, şimdi o üzülmeli.

Ecir Uğur Küçüksille