Metruk bir evde,
Köhne bir odada,
Kırık bir sandalye,
Çatlak bir pencere ve ben.
Gelen bir müzikle irkiliyorum birden.
Yalnızlık senfonisi bu,
Öyle içli, öyle derinden.
Oturuyorum bir köşeye,
Dayıyorum sırtımı duvara.
Duyduğum her nota,
Alıp götürüyor beni uzaklara.
Kah tebessüm beliriyor dudaklarımda,
Kah göz yaşım akıyor damarlarıma.
Zaman su gibi geçiyor,
Bakmışım karanlık çökmüş odama.
Ah yalnızlık senfonisi diyorum,
Çal, hiç dinme kulaklarımda.

Ecir Uğur Küçüksille

Ne aklım alıyor,
Ne vicdanım el veriyor,
Kulaklarımda “anne lütfen ölme” sesi!
Sanki durmadan çınlıyor,
Yüreğim bitkin, kan ağlıyor.

Yazmak istiyorum kelimeler yetmiyor,
Cümleler kifayetsiz kalıyor.
O kadının son sözleri,
O çocuğun feryadı,
Gözlerimden damla damla yaş olup süzülüyor.

Bu kaçıncı cinayet,
Bu kaçıncı felaket,
Hepsi bir bir unutuluyor!
Bir sonrakinde gündem oluyor!
Yıkıldım, dayanamıyorum artık,
Dilim insanım demeye utanıyor.

Ecir Uğur Küçüksille

Kime güveneceğini şaşırıyor insan,
Konuşurken kelimeleri cımbızla seçiyor.
İçten geçenler farklı konuşulanlardan,
Arkasını dönüp yürümeye korkuyor.

Sırtında en az bir bıçak herkeste,
Soruyor insanlar seninki kaç tane!
Toplum o kadar kanıksamış ki!
İhanet tozlu raflardan inmiş vitrinlere!

Bir köşede söylediğin kelime,
Üç olup kulağına geliyor diğer köşede!
Ararken uzaklara gitmiyorsun artık,
İlk olarak bakıyorsun yakın çevrene!

Uzak dursan sen suçlusun,
Yanına alıp gezsen sen suçlu!
Ne günlere kaldık Allahım,
Ne olacak bu insanoğlunun sonu!

Ecir Uğur Küçüksille

Düşün başlamadan önce konuşmaya,
Tart söyleyeceklerini iyice kafanda.
Belki kolay dökülür kelimeler dilinden ama,
Yok bir yol onları geri almaya.

Bir kelime bin çorap örer bazen başına,
Anlam vermeye çalışırsın olanlara,
Aklın başına gelir anlarsın da sonra,
Yok öyle değil der, çırpınırsın boşuna.

Ecir Uğur Küçüksille

Para için doğa öyle yok ediliyor ki, bir gün kazanılan paranın harcanabileceği bir dünya olmayacak!!!

Ecir Uğur Küçüksille

Sen kendince yaşamak istersin de,
Bir bakarsın, herkesin gözü sende.
Varlıklıdır, sahiptir de gözü olanlar her şeye,
Düşünmezler, söylerler bir de yüzüne.

Niye dersin, aklın almaz,
Boşver dersin, gönül razı olmaz,
Hayat dersin, sual sorulmaz,
İnsanoğlu dersin, gözü doymaz!

Ecir Uğur Küçüksille

Derdinle dertlenip seni dinleyen,
Zor gününde koşarak gelen,
Karşılıksız yardım eden,
Bir dostun oldu mu hiç?

Varlığıyla sana güven veren,
Her gördüğünde yüzünü güldüren,
Sesini duymadan rahat etmeyen,
Bir dostun oldu mu hiç?

Olmadı olmayacak oğlum, devir değişti.
Dünya, menfaatsiz selam verilmez hale geldi.
Unut, sana çocukken tüm söylediklerimi!
Dost kelimesi o kadar değerli ki!
Verme her arkadaşına dostum payesini.

Ecir Uğur Küçüksille

İlk görüşte düştüm deniz gözlerine,
Çıkmak istemedim inan ömrümce.
O gün bu gündür müptelan oldum,
Gündüz aklımdasın, gece düşlerimde.

Aşk aşk dedikleri bu olsa gerek,
Artık seninle çarpıyor bu yürek.
Bakışlarında hapsoldum,
Ne mümkün! Seni bir an düşünmemek.

Artık söylemeliyim sana sevdiğimi,
Gözlerine bakarak,
Ellerini tutarak,
Tıpkı hayallerimdeki gibi.

Ecir Uğur Küçüksille

Koşup yıllarca yalan bir aşkın peşinden,
Çok emek harcadım çok, yazık!
Saf duygularla inanıp bir zalim sevgiye,
Çok mısralar yazdım çok, yazık!

Her gören biliyordum diyor,
Düşünüyorum günlerdir, aklım almıyor.
Gecem gündüzüm yok, içim yanıyor,
Çok harab ettim kendimi çok, yazık!

Bilmem nasıl güvenirim başka birine?
Nasıl inanarım seni seviyorum diyene?
Acı kattım koca bir ömre,
Çok yanıldım çok, yazık!

Ecir Uğur Küçüksille

Kimi kafaya takma diyor,
Kimi her yerde var böyle insan diyor.
Derdimi anlatmak istiyorum,
Kimse anlamıyor.

Yıllar geçti hep aynı senaryo,
Anlatıyorum herkes kulak arkası ediyor.
Ama ona da ucu dokununca,
Figan ediyor, hak veriyor.

Oysa tek aradığım huzur,
Beklentim yok insanlardan.
Keşke empati yapsalar anlatınca,
Aramasalar bende kusur.

Ecir Uğur Küçüksille