Ne çok ümit yüklenir,
Şu hayat trenine.
Hepsi ayrı bir mihenk taşı,
Bu yaşam serüveninde.

Her ümidin durağı ayrı,
Kiminde durur tren, ümitler yeşerir.
Kiminde geçer gider,
Geride gözler bırakır yaşlı.

Ümitle var olur insan,
Ümitle yaşar.
Bilinmez, hayat treni,
Hangi duraklarda konaklar.

Ecir Uğur Küçüksille