Karşılıksız sevmeyi öğrendi gönül,
Ümidi de, hicranını da tattı gönül,
Hayatına her gün yeni bir acı kattı da gönül,
Henüz gerçek sevgiyi bulamadı gönül.
Ecir Uğur Küçüksille
Bir Söz
Hadi dediğin zaman, nereye demeden gelecek dostlar lazım.
Ecir Uğur Küçüksille
İLİŞKİLER
Çürüdü insani ilişkiler,
Her yanda sahte gülüşler.
5 dakika önce sıktığın eller,
5 dakika sonra neler söyler neler.
Karar veremezsin kime güveneceğine,
Düşünürsün, kimin söylediği doğru diye.
Sonunda dayanamaz çekilirsin bir köşeye,
Ve izlemeye başlarsın etrafında olanları,
Acı bir gülümsemeyle.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
BİZ
İki kişi olunca şirket kuran,
Üç kişi olunca ülkeyi kurtaran,
Her konuda fikri olan,
Bir toplum olduk biz.
Okumaktan kaçan,
Düşünmekten korkan,
Kendi yerine karar verecek birilerini arayan,
Bir toplum olduk biz.
Birbirine tahammülü olmayan,
Fikrinde sabit olan,
Yanlışı hep karşıda arayan,
Bir toplum olduk biz.
Teknoloji üretmeyen,
Çalışanı desteklemeyen,
Sadece bina diken,
Bir toplum olduk biz.
Değişir miyiz diye soruyorum da kendime?
Heyecanlanıyorum ya olursa diye.
Sonra dönünce gerçeklere,
Kandırma kendini diyorum, her seferinde.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
UNUTMAYALIM
Her gün fidanlar geliyor musalla taşlarına,
Üzerlerinde ay yıldızlı al bayraklarıyla.
Etrafında feryad eden ana babalar,
Ve olanlara anlam veremeyen yetim yavrular.
Elbet hesabını verecek bu yavruları yetim bırakanlar,
Bu vatanın bütünlüğüne göz koyanlar.
Yeterki biz dik duralım, unutmayalım!
Aklımızda yer etsin bugün yaşananlar.
Unutmayalım! Yiğitlerin bize emanet ettiklerini,
Elimizden geldiğince yardımcı olalım.
Unutmayalım! Bu vatan için can verenleri,
Arkasında kalanları el üstünde tutalım,
Bu vatanı daha yükseklere taşıyalım.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
NEYİN PEŞİNDEYİZ?
Neyin kavgası bu böyle?
Neyin peşinde bu insanlar?
Hırstan gözleri kapanmış gerçeğe,
Hep ben, hep ben derdinde!
Ne zaman vicdansız olduk bu kadar ?
Neyin esiri olduk dünyada?
Bizi bu dünyada tek farklı kılan,
Ne zaman yüz çevirdik insanlığa?
Nerede ve ne zaman olduğu önemli değil ama,
Satmışız insanlığımızı paraya pula.
Ve kapatıp gözlerimizi yaşıyoruz,
Ucu bize dokunmadıkça.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Bir Derdim Var
Bir derdim var düşmandan öte,
Yüzüm güler ama içim virane.
Bulunur mu bilmem, bu derde çare,
Kaldım iki arada bir derede.
Kime desem, ne etsem,
Derman olmaz yareme.
Herkes söyler de hep,
Ben atarım sineye.
Birikti de dağ oldu,
Yürekte biriktirdiklerim.
Aşamaz oldum, aşılmaz oldu,
Dert ettiklerim.
Herkes memnun olsun istedim,
Herkese hep evet dedim.
Sonunda onları mutlu ettim de,
Ben yanıp kül oluverdim.
Ecir Uğur Küçüksille
MASA
Bir masa var ortada,
Herkes ona meraklı.
Bu öyle bir masa ki,
Önü ile arkası çok farklı.
Önüne geçen eğilir,
Arkasına geçen sevinir,
Kişilikler değişir,
Uğruna kavga edilir.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
“Söz konusu vatansa, gerisi teferruattır”
Bu söz ne kadar da uygun bugünlerde. Aslında, her türk vatandaşının bu sözü hatırlayıp, bir kez daha düşünmesi gerekiyor.
Söz konusu olanın vatan olduğunun idrakine vararak, kısır siyasi çekişmelerden vazgeçip, tek yumruk ve tek yürek olması gerekiyor. Koltuk kaygısıyla hareket edenlerin peşinden koşmayı bırakıp, gözlerini açması gerekiyor. Kimin dost kimin düşman olduğunu anlaması gerekiyor.
Ve en önemlisi bu dünyada bize bizden başka kimsenin dost olmayacağını, sadece dost gibi görünüp, içten içe yok etmeye çalışacağını anlaması gerekiyor.
Peki bütün bunları yapabilir miyiz? Yaparız yapmasına ama, şöyle bir etrafıma bakınca; Çoğu kimsenin bana dokunmayan yılan bin yaşasın modunda olduğunu, olan bitenin farkında olmadığını, olsa bile kafa yormadığını ve günü yaşadığını görmekteyim.
İnşallah ben yanılıyorumdur!
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
HASTANE KÖŞELERİNDE
Binlerce isimsiz hikaye yaşanır,
Issız hastane köşelerinde.
Ne ümitler yeşerir, ne hayaller yıkılır,
Issız hastane köşelerinde.
Hani vardır ya, hep şikayet edenler,
Bulunduğu duruma şükretmeyenler.
Bir gün geçirse kendine gelir, titrer,
Issız hastane köşelerinde.
Bir odada yeni bebek ağlamasıyla,
Şenlenir yürekler.
Bir odada ölümün soğuk nefesiyle,
Kederlenir yürekler.
Bitmez hiç ibretlik kareler,
Issız hastane köşelerinde.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE