Herkes bakar acıyan gözlerle,
Herşeyden habersiz bakınır çevreye,
Düşünür neden bu telaş diye,
Kalbi küçük yetim çocuk.

Bir süre sonra anlar gerçeği,
Hayatın artık onsuz devam edeceğini,
Kimsenin ona oğlum demeyeceğini,
Gözü yaşlı yetim çocuk.

Etraftan bekler samimi sevgi,
Ama verilir hep acıma hissi,
İçini dağlar bunların hepsi,
Yarım büyür hep yetim çocuk.

Bayramlar gelir hep hüzünle,
Hatıralar canlanır gözünde,
Yaşlar süzüleverir birden bire,
Buruk büyür hep yetim çocuk.

Dinimizde vardır yardım etmek herkese,
Ama hissettirmeden vermek gerek yetime,
Herkes verir göstere göstere,
Boynu bükük büyür yetim çocuk.

Ne paradır onun derdi,
Ne de bir lokma ekmek.
O hep bir eş dost arar,
Kol kanat gerecek.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE