İlerleyen yaşımın ağırlığı çökmüş omuzlarıma,
Bir köşeye çekilmiş yapayalnızım.
Takat kalmamış ne elimde ne ayağımda,
Her geçen gün bir önceki günü ararım.
Penceremden yolları gözlerim hep,
Belki tanıdık bir sima görürüm diye.
Bir umutla kulağım kapıda beklerim hep,
Belki bir çalan olur diye.
Gençlik yıllarım hep boşa geçmiş,
Meğer o günler bu günler içinmiş.
Gezmişim, sevmişim, sevilmişim ama,
Şimdi anlıyorum, gerçek dost edinememişim.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE