Mutlu edebilmek için herkesi,
Heba oldu bir ömür.
Ne ben mutlu olabildim,
Ne de herkesi mutlu edebildim.

İyilik olsun diye yaptıklarım,
Görevim oluverdi zamanla.
Sağım, solum, her yanım,
Bana da diyenlerle doldu bir anda.

Bir zaman geldi yoruldum,
Herkesin anlamsız isteklerinden.
Benden bu kadar dedim.
Duydum en ağır sözleri!
Hep yardım ettiklerimden.

Ne saygısızlığım kaldı!
Ne kendini beğenmişliğim!
Ne de çok bilmişliğim!
Koskoca ömrümden geriye kalan,
Pişmanlıklar ve küskünlüklerim.

Ecir Uğur Küçüksille