Maziyi hatırlayıp da yaşarınca gözlerin,
Pişmanlıklar ile çarpınca yüreğin,
Eski günler hatırına,
Yak bir sigara da benim için.
Şimdi sen nerdesin ben nerde,
Oysa nasıl da bağlıydık birbirimize.
O güzel günleri düşleyip de,
İç bir kadeh de benim için.
Kader deyip geçemezsin,
Yaşananları bir kalemde silemezsin.
Ayrı geçen bir ömre,
Yan bir kez de benim için.
Ecir Uğur Küçüksille
Bak ne hale getirdin beni,
Ben artık eski ben değilim.
Elbet benim de bir duyan var sesimi!
Ahımın ateşi yakacak seni.
Yeter artık ettiğin eza,
Ne derdin varsa söyle bana.
Sen için için gülüyorsun ama!
Ahımın ateşi yakacak seni.
Hep boş konuşuyorsun hep safsata,
Başardım sanıyorsun çok konuşunca.
Etrafında dalkavukların da çok ama!
Ahımın ateşi yakacak seni.
Ömür kısa, ölüm ani,
Sakın isteme!
Hakkımı helal etmemi.
Hak yerini bulacak bir gün,
Ahımın ateşi yakacak seni.
Ecir Uğur Küçüksille
Kokladığım ilk ve son gülsün,
Ne yaprağın düşsün,
Ne boynun bükülsün,
İstemem zerren zarar görsün.
Sevgimle suladım her sabah köklerini,
Yapraklarını öperek uyandırdım seni.
Siper ettim gövdene gövdemi,
Yalnız senin için,
Sen zarar görmeyesin diye sevgili.
Ecir Uğur Küçüksille
Koş dedim,
Gücün yettiğince,
Elin erdiğince koş.
Yardim et ihtiyacı olanlara.
Yaz dedim,
Okuyup öğrendikçe,
Çalışıp ürettikçe yaz.
Işık ol yarınlara
Sorgula dedim,
Anlatılanlar aklına yatmadıkça,
Yaşadıkların kafanı kurcaladıkça sor.
Örnek ol etrafına.
Susma dedim,
Haksızlığa uğrayan gördüğünde,
Rastlarsan olur da bir ezilene susma.
Umut ol mazlumlara.
Ecir Uğur Küçüksille
İnsanlar konuşamıyor,
İnsanlar anlaşamıyor.
Herkes ben haklıyım deyip,
Bir köşeye çekilip bekliyor.
Hep karşından bekleniyor ilk hamle,
Bahanede hazır hem de ne!
Kimisi ben haklıyım diyor,
Kimisi de burnundan kıl aldırmıyor.
Çözülmüyor sorunlar,
Bir araya gelemeyince.
Medenice konuşup,
Kendini ifade edemeyince.
Ecir Uğur Küçüksille
Ben yaşlı koca çınar,
Sen toprakta yeni filizlenmiş bir dal.
Ben köklerimi atmışım derinlere,
Sen alışmaya çalışıyorsun olduğun yere.
Bakıyorum gözün hep yukarılarda!
Oysa köklerin çok zayıf daha.
Bakmazsan yükselirken aşağıya,
Ters yüz olursun ilk zorlukta.
Hiç kulak asmıyorsun uyarılarıma!
Gencim diyorsun, uyamamışsın sen zamana.
Gençlikte kavak yelleri eser de kafanda,
Bir avuç pişmanlık kalır ellerin arasında.
Ecir Uğur Küçüksille
Yol uzun engel çok,
Bilemezsin bu çileli yolda,
Nereden gelir serseri bir ok.
Her yan hain dolu,
Hepsi pusuda bekler.
Bir kere aman desen,
Hemen yayını çeker.
Ne engeller azalır,
Ne hainler biter.
Sen tetikte ol daima!
Zorlukla elde edilen,
Kalıcı yer eder.
Ecir Uğur Küçüksille
Evdeki en zayıf halka,
Hep ona yüklenilir, o kalır darda.
Olay olur, sussa da konuşsa da,
Hatırlanır genellikle zor zamanlarda!
Ecir Uğur Küçüksille
Toplum olarak ne hale geldik biz?
Merhamet duygumuzu yitirdik, benciliz!
Sessiz, masum hayvanlara bunu yapanlar,
İnsanlara neler yaparlar düşünebilir misiniz?
Garibe, ezilmişe acımıyoruz,
Düşene hemen bir tekme atıyoruz.
Bilmem farkında mısınız ama,
Toplum olarak dibe batıyoruz.
Ecir Uğur Küçüksille
Güzel ülkemde çoğaldı uzman ve hoca!
Bir de ağzı laf yapıyorsa her gün medyada.
Konuşuyorlar maşallah her konuda!
Canım halkım sorgulamıyor,
İnanıyor hemen onlara.
Geldik yirmibirinci yüzyıla,
Düşümeden inanıyoruz her anlatılana.
Söylenenler yanlış çıkınca,
Hemen sorumluluğu atarız anlatana.
Oysa elimizin altında doğru da yanlış da,
Çözüm sadece birkaç tuşa basmakta.
Ben hangisi doğru bilemem diyorlar,
Keşke insanlar Allah’ın verdiği aklı biraz kullansa!
Ecir Uğur Küçüksille