Her yanım maskeli insanlarla dolu! Kaçmak istiyorum kaçamıyorum. Herkes birkaç maske takmış üst üste, Hemen üste çıkarıyor ihtiyacı olanı, Yerine ve zamanına göre! Yok canım dediğim kim varsa, En az bir maskeye sahip! Güven artık masallarda kaldı! Tek yaşamaya alışmalıyım artık.
Olur da bir gün, Sızlarsa yüreğin gecmisten yana. Sakın çok düşünme! Yan yaktığın canlara, Yaptığın haksızlıklara. Böyle söyledim ama! İnanmadım, İnanmıyorum, İnanmayacağım. Ne bir kalbin, Ne de vicdanın olduğuna!
Ya telefon aç güzel bir söz fısılda, Ya da çık gel uzaklardan sarıl boynuma. Gurbet ellerde mahsun bir kuşum ben, Muhtacım inan sevginin her damlasına.
Solmuş bir gül yaprağıyım ben sensiz, Can suyumsun yaşayamam sevgisiz. Nefes aldığım her an aklımdasın, Bırakma beni bir an bile habersiz.
Bir gün öleceksin biliyorsun değil mi? Hiç bakma yüzüme öyle anlamamış gibi! Gözlerini hırs bürümüş, Saldırıyorsun herşeye, Görmüyorsun hiçbir şeyi! Kırılmış kalpler, Nefretle dolu gönüller, Beddua eden diller, Bırakıyorsun geride. İnsan yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Sen de ektiğini biçecek, Başını dik tutamayacaksın, Daha önceki herkes gibi!
Düşün, araştır, sorgula, Tut bu üç kelimeyi mıh gibi aklında. Sana bir şeyler anlatıldığında, Kim olduğunu umursama! Önce bu üç kelime canlansın dimağında, Sonra mutlaka uygula.