Seninle ilk tanıştığımdan beri,
İsmin kurduğum her cümlede.
Kör kütük aşıksın diyorlar,
Bilmem nasıl geldim bu hale.
Deniz gözlerini her gördüğümde,
Kaybolup gidiyorum enginlerinde.
Serseri bir tekne gibi savruluyorum,
Bilmem nerdeyim, son durağım nerde.
Gerçek mi rüya mı bilemedim,
Kendime bir türlü gelmedim.
Tek gerçek var şu an hayatımda,
Sen benim sevdiğimsin.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne telefonlarıma çıkıyorsun,
Ne haber gönderiyorsun.
Senin için çarpan bu kalbi,
İnan hiç düşünmüyorsun.
Ne ümidvar sözcükler duymak,
Ne de büyük bir tevazu.
Senden tek isteğim,
Gönül pınarından bir yudum su.
Kalbimdeki çorak toprağı canlandırmak için,
Hayat ağacının bir dalından tutabilmek için,
Hayalinle de olsa yastığa başımı koyabilmek için,
Gönül pınarından bir yudum su vermelisin.
Ecir Uğur Küçüksille
Çoğalıyor etrafta kendini bilmezler,
Bulunduğu yeri hak etmeyenler.
Kendilerini dev aynasında görüp,
Zavallı konumuna düşenler.
Biliyorum sanıyorlar her konuyu,
Konuşuyorlar orda burda yanlış doğru.
Herkes gülüyor da arkalarından,
Onlar sanıyorlar gittiğim yol doğru.
Yok kimsenin yanında zerre kadar değeriniz,
Sizi mutlu eden etrafınızdaki köleleriniz!
İsminiz önündeki ünvanlar olmasa,
Şu fani hayatta kocaman bir hiçsiniz.
Ecir Uğur Küçüksille
Ya yanımda kal benimle ol,
Ya da bana ket vurma.
Gidecek çok yolum,
Ulaşacak çok hedefim var.
Yalnız kalınca başaramam,
Hevesim kırılır sanma.
Dönüp bakmam arkama,
Zorluklar beni kamçılar.
Susuyorsam edebimden,
Korkuyorum sanma.
Sana da yandaşlarına da,
Verecek çok cevabım var.
Ecir Uğur Küçüksille
Gün geceye dönmeden,
Gözlerim nemlenmeden,
Sevdaya yüreğim küsmeden gel,
Beni aşksız bırakma.
Hayallerim solmadan,
Dert üstüne dert koymadan,
Hayatım harap olmadan gel,
Beni sensiz bırakma.
Baharım kış olmadan,
Saçlarım aklarla dolmadan,
Bu dünyadan ayrılmadan gel,
Gülcemalinden mahrum bırakma.
Ecir Uğur Küçüksille
Torpilin ülkemdeki diğer ismi,
Herkesin ulaşmaya çalıştığı kişi.
Sen yıllarca uğraşırsın ama,
O bir telefonla çözer bütün işi!
İşe sokma, işi hızlandırma, ihale,
Hepsi bakar dayıların bir sözüne.
İnsanlar bu durumu görür,
Önce kızarlar ama,
Koşarlar onlara işleri düşünce.
Hep vardırlar da hayatın içinde,
Söz etmez onlardan kimse.
Herkes hakkıyla elde etmiştir!
Ne dayısı canım aman sende!
Ecir Uğur Küçüksille
Özlem yüreğimi paramparça etmişken,
Vuslat hasretiyle yanıp kavrulurken,
Posta kutumda bir mektup gördüm,
Bir ümit koşup aldım hemen.
Okudum tümünü bir nefeste,
Kah ağladım kah güldüm yeri geldiğinde.
Hele yazdığın o son cümle,
Beni bende aldı gördüğümde.
Geliyorum diyorsun ayın on beşinde,
Bileti aldım bineceğim gece on ikide,
Bekle beni 6 numaralı peronda AŞTİ’de,
Öpücük kondurmuşsun sonuna bir de!
Bundan büyük müjde mi olur!
Seven gönül yerinde nasıl durur!
Seni beklerken geçen her an,
Hafta olur, ay olur, yıl olur.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne şarkılar güzel eskisi kadar,
Ne de ben eski benim.
Şakaklarıma karlar düştü,
Ümidin hüzne dönüştüğü yerdeyim.
Ömrümün hazanındayım,
Güvendiğim yapraklar bir bir düşüyor.
Kışa hazırlıksız yakalanmamalıyım,
Yaşayabileceklerim beni ürkütüyor.
Ne bahara ne yaza özlemim var,
Yaşandı ve bitti artık.
Sadece sevgiye ihtiyacım var,
Ömür bitti tükendi artık.
Ecir Uğur Küçüksille
Mutlu edebilmek için herkesi,
Heba oldu bir ömür.
Ne ben mutlu olabildim,
Ne de herkesi mutlu edebildim.
İyilik olsun diye yaptıklarım,
Görevim oluverdi zamanla.
Sağım, solum, her yanım,
Bana da diyenlerle doldu bir anda.
Bir zaman geldi yoruldum,
Herkesin anlamsız isteklerinden.
Benden bu kadar dedim.
Duydum en ağır sözleri!
Hep yardım ettiklerimden.
Ne saygısızlığım kaldı!
Ne kendini beğenmişliğim!
Ne de çok bilmişliğim!
Koskoca ömrümden geriye kalan,
Pişmanlıklar ve küskünlüklerim.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne kadar da eminsin gelecekten,
Bir saniye sonrandan bihaberken.
Ağzından çıkanları kulağın duymuyor,
Hayat bu, düşünmelisin konuşurken.
Hayat bu, yapmam dediğini yaptırır,
Kaybettiklerinin arkasından baktırır.
Pişmanlıkla geçmişi düşünürken,
Her yaptığını sorgulattırır.
Ecir Uğur Küçüksille