Hep bir ışık görmek olmalı amaç,
En loşundan bile olsa.
Karanlığı dağıtmak için,
En zor anında.
Tüketmemelisin ümitlerini,
Daha sıkı sarılmalısın.
Aşmalısın engelleri,
Ulaşmak için aydınlığa.
Kimse seni biçare görmemeli,
Başın dik,mağrur olmalısın.
Her gün yeni bir emek harcamalısın,
Ve huzurla koymalısın başını her akşam yastığa.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Çocuklar gibi gülmek istiyorum,
Hani yüzlerindeki o masum tebessüm var ya,
Hani hiçbirşeyden habersiz delicesine attıkları kahkahalar var ya,
İşte öyle gülmek istiyorum.
Çocuklar gibi sevmek istiyorum,
Hani insana saf ve temiz duygularla yaklaşırlar ya,
Hani insanı hep severler hiç kin tutmazlar ya,
İşte öyle sevmek istiyorum.
Çocuklar gibi olmak istiyorum,
Hep seven,
Hep sevilen,
Gönüllere neşe veren bir insan olmak istiyorum.
Ecir Uğur Küçüksille
Olacak dostun olduğu gibi düşmanın da elbet,
İftira atan düşmandan korusun Allahım.
Sırtından vurup, arkandan eder gıybet,
Böyle düşmanı kimseye vermesin Allahım.
Önce ortaya bir laf atar,
Sonra onlara bakıp keyifle seyre dalar.
Sen temizlemek için yıpranırsın, yüreğin karalar bağlar,
Böyle düşmanı kimseye vermesin Allahım.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Bellidir düşman bildiklerinden gelecek tehlike,
Korursun her zaman kendini buna göre.
Dikkat etmeli dost görünüp de düşmanlık edeceklere,
En zayıf anında vururlar seni arkandan sinsice.
Ne oluyor dersin,
Çoktan çekilmiştir ipin.
Arkandan kıs kıs gülerler,
Dost bildiklerin.
Ecir Uğur Küçüksille
Kim bilir ne hikayeler yaşanır kapalı kapılar ardında ?
Bir çeken bilir, bir de değer veren, bilmez kimse başka.
Acılar katlanır, hava kararıp loş ışıklar yanınca,
Anlatılmaz, sadece başa gelince anlaşılır hastane odaları.
Kimi inler ağrıdan sabaha kadar,
Sadece dört duvar bilir.
Kimi ruhunu teslim eder, göçer sonsuzluğa,
O oda içinde her şey boğaza düğümlenir.
Hani demişler ya,
Allah ne muhtaç etsin ne de eksik.
Eğer sonu ebediyetse,
Allah düşürmesin hastane odalarına.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Yıl 2008, günlerden 14 Haziran,
Gülen gözlerinle girdin hayatıma Mustafam.
Tarifsiz sevgin beni hayata bağlayan,
Yaşama sevincimsin benim Mustafam.
Hem babamın adısın,
Hem hayatımın tadısın.
Bir ömür boyunca benim,
Canımsın, canımsın, canımsın.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Paran kadar adamsın şu dünyada,
Kıyafetin kadar layıksın saygıya.
İnsan olmak yetmez mi diyorsun bazen ama,
İnan değil kimsenin umurunda.
Ecir Uğur Küçüksille
Ne hale geldi canım ülkem,
Kimin eli kimin cebinde belli değil.
Eskiden filmlerde replikti,şimdi gerçek oldu.
Artık iki kişinin bildiği kesinlikle sır değil.
Güven sadece sözlükte bir kelime oldu,
Emin dost bulmak kolay değil.
Belki sözde eskiye dönülür ama,
Hiçbir şey artık toz pembe değil.
Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE
Bilmem nasıl anlattınız ki beni?
Gözlerinde fazla büyüttüler,
Derslere ön yargıyla geldiler,
Olduğumdan hep farklı gördüler.
Ne desem fayda etmedi,
Gozlerindeki intibam hiç değişmedi.
Benim derslerim onlar için hep,
Yaşanması zorunlu bir zaman olarak geçti.
Oysa derdim değil bırakmak,
Ezberlemeyi değil mantığı oturtmak.
Belki herkes değil ama,
Birgün beni bazı öğrencilerim anlayacak.
Ecir Uğur Küçüksille
Ev kiralamak istedim vermediler,
Verenler de değerinden çok istediler.
Sebebini sordum, düzen böyle dediler,
Genç yaşımda ömrümü tükettiler.
Öğrenci gözlerde deste deste para,
Nasıl olsa mecbur harcamaya.
Hiç kimse düşünmez ailesi nasıl kazanır sılada,
Genç yaşımda ömrümü tükettiler.
Ecir Uğur Küçüksille