Kocaman kalabalık şehirler,
Adı büyük gönlü küçük.
Sokakların ıssız ve uzun,
Bir o kadar da tekin olmadığı şehirler.
Bir tarafta göz alabildiğince doyumsuz sofralar,
Diğer tarafta ağzı açlıktan kokan insanlar.
Koşuşturmaktan başka bir işin yapılamadığı,
Zamanın yollarda su gibi harcandığı şehirler.
Bütün bu çıplak gerçeklere rağmen,
Bütün iş merkezlerini buralara taşıyarak,
Daha da içinden çıkılmaz hale getirdiğimiz,
AVM’lerin havasız bıraktığı,
Uzaktan çok özenilen,
Yaşayanların canına tak ettiren büyük şehirler.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Değişen herşey gibi zamana uydu,
Değişti “İyi insan” kavramı da.
Eskiden,
Edepli kişiydi “İyi insan”,
Dürüst kişiydi “İyi insan”,
Haram yemeyen kişiydi “İyi insan”,
Güler yüzlü kişiydi “İyi insan”,
Emin kişiydi “İyi insan”,
Hoş sohbet kişiydi “İyi insan”,
Yardımsever kişiydi “İyi insan”,
Bugün ise,
Hiçbir özelliğe sahip olmasına gerek yok,
Menfaatlerin uyuştuğu her kişi “İyi insan”.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Seni ne kadar çok sevdiğimi,
Kime sorsan söyler.
Sen hala kağıda yazılmış üç beş cümle bekliyorsun.
Eğer görmek istiyorsan sana karşı hislerimi,
Sen yanımdayken gözlerime bak yeter.

Ecir Uğur Küçüksille

Bilemezsin biz bu okul için ne çaba verdik,
Çok çalıştık hem de çok,gece gündüz demedik.
Tam herşey tamam eğleneceğiz derken,
Bir de baktık karşımızda seni görüverdik.

Git, yıllarımız bitmeden git.
Derslerimize girmeden git.
Sabrımız tükenmeden,
Hevesimiz sönmeden git.

Herkesten önce senin adını öğrettiler,
Daha derse girmeden kesin kalırsın dediler.
Programla mı neymiş girdiğin dersin adı,
Bir de javaymış içeriği, sanki motor markası.

Git sınavdan kalmadan git,
Git okuldan soğumadan git,
Sinirimiz bozulmadan,
Keyfimiz kaçmadan git.

Sınavlarında sanırsın sanki kütüphane haftası,
Herkeste birer ikişer kitap, fotokopiler cabası.
Boşadır aslında fotokopiler, kitaplar,
Sadece içimizi rahatlatma çabası.

Git sıkıldık artık senden git.
Git mezun olmak istiyoruz git.
Ailelerimiz duymadan,
Aramız bozulmadan git.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Yok yok kalmadı ümidim,
Ne bugünden, ne gelecekten.
Her yerde yalan, her yerde menfaat,
Yoruldum hep ardımı gözlemekten.

İlişkiler kirlendi artık,
Bugün dostun olan yarın düşmanın.
Sanma herkes yanında hep,
Bir bakarsın inandığın kalabalıkta yapayalnızsın.

Güçlü olduğun sürece varsın,
İstemediğin sürece arkadaşsın,
Makamın kadar saygıya layıksın,
Ve en acısı,
Paran kadar insansın.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Hani içini okuduklarını düşünür ya,
Bazı insanlar.
Ummadığın bir anda söyleyiverirler ya,
Yüzüne kendi beyinlerinde oluşturdukları,
Ve senin aklından bile geçmeyen düşünceyi.
Sonra da inatla söylerler her seferinde,
Senden kabul etmeni ve sabretmeni beklerler.
Hazmedemezsin, üzmek istemezsin,
Ama bir gün dayanamayıp haykırırsın,
Yeter diye.
Yeter, yeter, yeter…..

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

Bir vida sökmek kadar basit gelir,
Bazen bir işin çözümü.
İstenen ücreti duyunca,
Açılır fal taşı gibi herkesin gözü.

Çözümü bulmak kolaydır,
İşini bilen için.
Kim bilir kaç yıl harcadı?
Mesleğini öğrenmek için.

Hakkını teslim etmek gerek emek verenin,
Sorup, sorgulamadan.
Günahı da, vebali de kendisinin,
Eğer istiyorsa hakkını fazladan.

Ecir Uğur Küçüksille

Bazı insanlar vardır ki, mesleki bilgileri ile elde edemedikleri saygınlık ve itibarı siyasi oluşumlara girerek elde etmeye çalışırlar. Bu tip insanlar, er ya da geç kaybetmeye mahkumdurlar.

Ecir Uğur Küçüksille

Bir gün elbet gelir senin de başına,
O zaman sakın neden diye sorma.
Etme bulma dünyası bu,
Dönüp, geçmişte yaptıklarını sorgula.

Göçmezmiş dünyadan hiçbir insan,
Yaptıklarını çekmeden.
Sen de için için eriyeceksin,
Başını öne eğerekten.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE

İnsan hep doğru olmaz,
Haklıyım dürüstüm demekle.
Bırak başkaları bahsetsin,
Senden sevgiyle, övgüyle.

Ecir Uğur Küçüksille