Yirmilerimde başladım merdiven basamaklarını çıkmaya,
Şimdi, inmeye başladım çıktığım basamaklardan!
Çıkarken, geçmek bilmeyen zaman,
İnerken su gibi akıyor sanki!
Çıkarken emek emek biriktirdiğim arkadaşlarım,
İnerken birer birer düşüyorlar hayatımdan,
Sonbahar yaprakları misali!
Biliyorum,
Bir gün ben de düşeceğim bu merdivenden,
Ya basamakları bitirmeden,
Ya da basamaklar sonlanınca!
Oysa, en başından belli bu hazin son!
Ama,
Konduramıyorsun işte ne sevdiklerine ne de kendine!
Sonra mı,
Hayat diyorsun, ecel diyorsun, vade diyorsun!
Devam ediyorsun kaldığın basamaktan,
Yukarıya ya da aşağıya doğru!

Ecir Uğur Küçüksille