Çok çabuk unutuyoruz,
Millet olarak yaşadıklarımızı.
Ders almıyoruz olanlardan.

İlginçtir, seviyoruz mağdur edebiyatını,
Hemen savunmaya geçiyoruz,
Sorup soruşturmadan.

Doğruya yalan demek,
Yalana doğru demek,
Artık sıradan oldu.
Şaşırdık neye inanacağımızı.

Sayısız kümelere bölündük,
Oncu, buncu, şuncu diye.
Farkında olmadan kızdık,
Düşman olduk birbirimize içten içe.

Para kıstas oldu ilişkilerde,
Öyle ya, davul bile dengi dengine!
İyilik yapana şaşıldı,
Aranır oldu hep menfaat bunun neresinde?

Çıkmaktı hedefimiz,
Muhasır medeniyetler seviyesine.
Ama bu da hep sözde kaldı.
Varolanı kullanmaktan öteye gidemiyoruz,
Sayıyoruz olduğumuz yerde.

Eğitim desek o da perli perişan,
Sürünüyor yerlerde.
Öğrenciyi öğrencilikten çıkardık,
Öğretmenliğin saygınlığı kalmadı,
Öğrenci merkezli eğitim yapıyoruz diye!

Yazık ettik,
Hala da yazık ediyoruz.
Hiç de aklımız başımıza gelmiyor.
Unutmayalım,
Yok bu dünyada,
Vatanımızdan daha güzel bir ülke.

Ecir Uğur KÜÇÜKSİLLE